Wat vind ik van de aanslagen in Parijs? Afschuw, verontwaardiging, wraakgevoelens, angst, strijden om de voorrang. Vooruitblikken waar de volgende klap zou kunnen vallen, theaters, stadions, bibliotheken, zwembaden, tunnels, pleinen, shopping malls, noem maar op, overal kan het gebeuren en alles wat je nodig hebt is slechts één gek die zich om zich heen schietend opblaast. Lees verder Parijs 13/11, deel 1
Tag archieven: Leiderschap
Loopbaan keuzes 2
Onlangs poste ik een blog over mijn loopbaan en de keuzes die zich voordeden (Zie ‘Loopbaan keuzes’). Ik eindigde de blog met de mededeling dat ik na zevenendertig jaar met, zoals ik het zelf noem, ‘pré-pensioen’ ben gegaan. Dat wil zeggen, ik doe wel van alles en veel verschillends, maar in ieder geval ben ik niet meer in loondienst. Mijn belevenissen op pré pensioen gebied staan overigens op de blog www.watgaikdoennamijnpensioen.nl.
Functies
Je kunt in deze blog lezen hoe ik omging met de voor de hand liggende vraag die bij pensionering rijst: wat nu? Lees verder Loopbaan keuzes 2
Donald Trump, gevaar of doorbraak?
Wat vind ik van Donald Trump?
Over de politieke impasse in de VS heb ik al eens geblogd, zie hier. De strekking was dat de Amerikanen zich door hun conservatisme helemaal klem hebben gezet.
Hoe doorbreek je zo’n impasse?
De geschiedenis wijst uit dat leiders soms geneigd zijn avonturen in het buitenland te zoeken, teneinde interne strubbelingen te verbloemen of te doorbreken. Met andere woorden, een oorlog zet alles op zijn kop en daarna hoopt de leider sterker tevoorschijn te komen. Of, als de leider in het proces het loodje legt, hoopt men weer met een schone lei, een beter stelsel dus, te kunnen beginnen. Lees verder Donald Trump, gevaar of doorbraak?
Houd de zaag scherp!
Tegen het eind van mijn werkzame leven in loondienst ging ik met wat collega’s naar een zogeheten ‘Houd de zaag scherp!’-sessie van het Stephen Covey Instituut in Amersfoort. Stephen Covey is vooral bekend van zijn boek ‘De Zeven Eigenschappen Van Effectief Leiderschap’, kortweg The Seven Habits. Ik heb daar al diverse keren over geblogd, zie de blogs over Stephen Covey, Zijn Gedachtengoed, Doelen stellen, Van Afhankelijk Naar Onafhankelijk, De Doorbraak, Moeten Versus Kiezen, Overtuigingen en Doorbraken. Lees verder Houd de zaag scherp!
Het standbeeld van Nelson Mandela is zoek!
In Den Haag staat sinds 2012 een standbeeld van Nelson Mandela. Daar ben ik blij mee, want de eind 2013 overleden leider van Zuid-Afrika was waarlijk een groot man. Maar niemand weet waar het standbeeld staat! Het staat niet midden op een plein, waar je hem van verre ziet, waar je je auto in de buurt kwijt kunt en waar je om het beeld heen kunt lopen en belangrijke uitspraken van hem kunt lezen. Niets daarvan. Lees verder Het standbeeld van Nelson Mandela is zoek!
Je suis Charley, het stof is gedaald
Nu het stof is gedaald, kunnen we met wat meer afstand naar de ontstane situatie kijken.
Wat was het doel van de aanslag?
Wat hadden de terroristen bij de aanslagen in Parijs voor ogen? Wat was hun doel?
Als het wraak voor het beledigen van de profeet Mohammed was, is het tegenovergestelde bereikt: vijf miljoen afbeeldingen van de profeet waren een week later wereldwijd het gevolg! Het is net als met Malala: de Pakistaanse Taliban schoten haar een kogel door het hoofd, ze overleefde het wonderbaarlijk en sindsdien is ze de icoon van vrouwenonderdrukking in de moslimwereld, met Nobelprijs voor de Vrede en al. Lees verder Je suis Charley, het stof is gedaald
Het WK: Feest en ook altijd azijnpissers
Wat vind ik van Oranje op het WK?Ik vind het in één woord fantastisch. In eén woord, maar in meerdere opzichten. Het is natuurlijk heel erg leuk dat Oranje het zo goed doet en laten we hopen dat ze de finale halen, net als drie keer eerder.
Even terzijde, een finale tegen Duitsland zou geweldig zijn: in één toernooi afrekenen met alle drie de eerdere tegenstanders: Spanje, Argentinië en als klap op de vuurpijl, veertig jaar na dato: Duitsland. Geklopt. Nederland wereldkampioen. Dan pas zijn we tevreden en is het verleden rechtgezet. Hè, hè, eindelijk! Of zoals Willem Vissers van De Volkskrant schreef: de kras in de Nederlandse ziel kan daarmee worden weggevijld, of woorden van die strekking.
Terug naar de meerdere opzichten waar ik mee begon. Het is fantastisch om meerdere redenen. Een heb ik er al genoemd. Maar er zijn er meer:
De spelers lopen niet naast hun schoenen. De sfeer is goed, ze spreken netjes met de pers, ze vormen een team, enzovoort. Helemaal goed.
Dan het spel. Ik geniet van de spanning. Het gaat mij niet om mooi voetbal. Terzijde: wat is dat eigenlijk, mooi voetbal? Zouden er behalve degenen die zich er professioneel en zakelijk mee bezig houden, mensen zijn die het weten of zich ervoor interesseren? Het gaat om het resultaat. De mensen willen spanning, sensatie en resultaat. De rest doet er niet toe.
De televisiecommentatoren, zoals Jan Mulder en hoe heet-ie ook al weer, Derksen, zijn de azijnpissers. Of ze zijn jaloers op Van Gaal. Dat brengt mij natuurlijk op de Bondscoach.Weer een terzijde: Derksen heeft tegen de verwachting in een heel leuk radioprogramma op radio Rijnmond op zaterdagmorgen.
Terug naar de Bondscoach. Ik geniet van het idee dat hij alles in scenario’s uitdenkt en bespreekt. Het spreekt me als methode enorm aan. Als manager, als leider, deed ik dat destijds zelf ook. Op mijn eigen schaal en terrein.Neem een ontruiming in verband met brand of een bommelding, een gegeven waar ik in mijn beursjaren veelvuldig mee te maken kreeg. Wij gingen in scenario’s uitdenken wat er allemaal kon gebeuren en oefenden daarmee. Het resultaat daarvan is dat wat er ook gebeurt, je al 80% in je vingers hebt. Mensen kunnen elkaar blindelings vinden en hoeven zich slechts met de laatste onbekende 20% bezig te houden.
Het is geweldig om te zien dat Van Gaal met enkele tekens een opstelling en speelwijze tijdens de wedstrijd geheel kan veranderen. Iedereen weet wat hij moet doen, woorden zijn niet nodig. En daar gaan ze weer, op naar de zoveelste overwinning, na soms eerst achter te hebben gestaan.
Het nadeel van dit alles? Het gespeelde voetbal is wellicht niet mooi, zie boven. Ik weet dat niet. Maar het is spannend en het resultaat is uitstekend. Dat is wat we ons later nog herinneren, Niet of het mooi voetbal was.
Succes jongens!
Wat zijn dit voor vragen? Vraag 6 van 6: ……? Wat zou je willen veranderen?
Vorige zomer viel mijn oog op een terugkerend artikel uit De Volkskrant. Er werden aan verschillende mensen steeds dezelfde zes vragen gesteld. Ik nam mij voor die vragen ook eens beantwoorden. Steeds één per blog.Hier volgt de zesde en laatste Volkskrant vraag.
Vraag 6: Als je de baas van de wereld zou worden, wat zou je dan veranderen?
Weer dat woord baas! Ook bij vraag 4 van 6 (zie blog 9 maart 2014) deed zich dat woord zich voor. Ik spreek liever over ‘leider’ en ‘leiderschap’.
Enfin, niet alle punten op mijn lijst die ik zou willen veranderen, zijn gemakkelijk ten uitvoer te brengen. Vergelijk het met het veranderen van de cultuur van een bedrijf. Je hebt over het over de DNA van het bedrijf. Ook ‘de wereld’ heeft een DNA.
Enfin, niet alle punten op mijn lijst die ik zou willen veranderen, zijn gemakkelijk ten uitvoer te brengen. Vergelijk het met het veranderen van de cultuur van een bedrijf. Je hebt over het over de DNA van het bedrijf. Ook ‘de wereld’ heeft een DNA.
Van land tot land verschillen culturen. Van streek tot streek. En zeker van werelddeel tot werelddeel. Mede ingegeven door religieuze verschillen. Deze vooral religieuze verschillen zijn niet alleen door de eeuwen heen, maar ook nu nog, aanleiding tot conflicten en tot het voeren van oorlog.
Het is niet iedereen gegeven tolerant ten opzichte van andersdenkenden te staan. Niet zolang geleden was intolerantie op bijvoorbeeld religieus gebied ook in ons land de gewoonste zaak van de wereld. Hij werd ingegeven door overijverige – en dat is vriendelijk uitgedrukt – gezagsdragers van de kerk, zowel aan katholieke zijde, als aan protestantse. Maar ook in het dagelijks leven. Ik geef een voorbeeld:
Toen ik in dienst diende ik onder een rooms-katholieke ritmeester (het equivalent van een kapitein), bleek ik, mij op religieus gebied neutraal opstellend, ineens op achterstand te staan. Hij liet weten mijn neutrale, in ieder geval niet katholieke, achtergrond af te wijzen. Ook dat is vriendelijk uitgedrukt. Ik begreep in het geheel niet wat het probleem was.Hoe dan ook, mijn punt is dat er verschillen zijn en ook verschillen in tempo. Ik meen dat alle volken hun eigen ontwikkeling zouden moeten kunnen bepalen en volgen en vooral in hun eigen tempo. Wij zouden daarover eigenlijk niet moeten oordelen, vooral niet in de zin van ‘zij lopen achter’. Maar dat valt niet altijd mee.
Niettemin is een aantal zaken universeel. Universele zaken die mensen kenmerken zijn, dat ze lachen, verdriet hebben, elkaar opzoeken, socialiseren, trouwen, kinderen krijgen, dromen, van de natuur genieten, enzovoort, enzovoort. Als ze schrikken, slaan ze de hand voor de mond. Dat is overal dezelfde reactie. En zo zijn er meer dezelfde universele gewoonten en diepgewortelde en gevoelde waarden. Zo ook de wijze waarop je met elkaar omgaat, ten diepste, dus los van cultuur en los van achtergrond, geloofsovertuiging en wat dies meer zij.
In sommige culturen worden dit soort zaken aan banden gelegd. Misschien is het dat aan banden leggen van deze universele zaken die ik als ‘baas’, als leider van de wereld gelijk zou willen trekken. Ik zou daar simpelweg toe besluiten: iedereen is gelijk en men dient conform dit besluit te handelen!
Wat zijn dit voor vragen? Vraag 4 van 6: Wie moet de leider zijn?
In de zomer 2013 viel mijn oog op een terugkerend artikel uit De Volkskrant. Er werden aan verschillende mensen steeds dezelfde zes vragen gesteld. Ik nam mij voor die vragen ook eens beantwoorden. Steeds één per blog.Hier volgt de vierde Volkskrant vraag.
Vraag 4: Wie zou de baas van de wereld moeten zijn?
Wat een woord, baas! In dit verband zou ik eerder van ‘leider’ willen spreken.
Lees verder Wat zijn dit voor vragen? Vraag 4 van 6: Wie moet de leider zijn?
Organisaties, deel 2 van 2
In een vorige blog over organisaties was de stelling dat organisaties niet groter moeten zijn dan maximaal 350 á 400 mensen. Wordt hij groter dan verliest men het zicht op elkaar en vooral op de klant. Men is in toenemende mate druk met elkaar. De klant raakt steeds verder buiten beeld.Hoe dit op te lossen?