Als je je legitimeert vraag men: ‘paspoort of rijbewijs’. Zo niet op de luchthaven.
Ik ging destijds, rond 2000 en 2001, veelvuldig met het vliegtuig naar Parijs, vanaf Rotterdam, een handige, kleine en gemakkelijke luchthaven. Wat was het geval?
Mijn vader had in het najaar van 1965 een nieuwe boot gekocht, een Scheldeschouw van negen meter. Ik heb daar al vaker over geblogd. We kochten hem in Veere. Gedurende de winter brachten we de boot onder bij de bouwer in Terneuzen. Er werden allerlei verbeteringen aangebracht zoals het aanbrengen van een zeereling en er werd groot onderhoud gepleegd.
Met Pasen in april 1966, gingen we de boot halen, we zouden hem van Terneuzen door Zeeland, langs Dordrecht en via de Ringvaart en Amsterdam uiteindelijk naar Muiden varen.
In de categorie ‘Mijn werkzame leven’
Wat komt er vandaag tot mij? Ik doe mijn ogen dicht en denk. Dezelfde woorden gebruikte Xavier Gilbert, destijds in 1981 de MBA Director van mijn klas: “when you want to solve a business problem, you grab a blank piece of paper and you thínk!” Nooit vergeten. Net als zijn opmerking over onze klacht dat we geen tijd hadden om het weekblad Business Week te lezen: “than you don’t have your priorities straight!”
Vandaag, vrijdag 12 juni 2020 om 15:38 uur, is Flip geboren, zoon van Martine en Fokke en broertje van Sammie. Filip Fokke Jacob. Wat een geweldig nieuws! Wat fantastisch! Ik ben zo blij en opgelucht. Ik ben ook zo blij voor de ouders, gegeven wat ze allemaal de afgelopen jaren met de zwangerschappen hebben doorgemaakt! Ze hebben een lange en zware tocht om hier te komen afgelegd. Dus dit is echt heel leuk!
Martine belde me om half vijf, dus zo’n driekwartier nadat Flip geboren was. Ze klonk blij en opgelucht. Daarna sprak ik Fokke, de trotse vader. Hij vertelde hoe het allemaal gegaan was. Vanaf half zeven vanochtend in het ziekenhuis, na gisteren er ook al de hele dag te zijn geweest, ‘s nachts thuis. Sammie was ondergebracht bij Sari, de zus van Fokke.
Onzeker is nog of Flip de couveuse in moet, tenslotte is hij een week of twee, drie te vroeg geboren.
Vrijdag 12 juni 2020, een dag om nooit te vergeten! Welkom in de wereld Flip, je bent vanaf nu een deel van mijn leven.
In de categorie ‘Mijn werkzame leven’
Al eerder beschreef ik dat ik een jaar lang in Lausanne studeerde: ik behaalde er een MBA (master of business administration – een Amerikaanse graad in business). Officieel werd de graad afgegeven door de polytechnische universiteit van Lausanne. Het International Management Development Institute (IMD -zoals het thans heet) was geaccrediteerd aan deze universiteit. Het was 1981, bij het schrijven van deze blog inmiddels bijna veertig jaar geleden.
Verwacht van mij geen grote vergezichten terugblikkend de geschiedenis in, als het gaat om Bevrijdingsdag. Ik ben van net na de Tweede Wereldoorlog, ben er mee opgegroeid en opgevoed, maar maakte hem niet mee. Ik kan dus alleen maar schetsen hoe ik de bevrijdingsdagen beleefde. Een ervan is mij bijgebleven.
De eerste Bevrijdingsdag die ik bewust beleefde was die van 1960. Ik was zes, bijna zeven. Eens in de vijf jaar kreeg je vrij van school en ook al was ik pas een eerste klassertje (groep drie), zo’n doordeweekse dag vrij, daar was niets mis mee.
Over mijn werkzame tijd bij Van Berkel heb ik een vier blogs geschreven en gepost. Allemaal in de categorie ‘Mijn Werkzame Leven’. Prima bijdragen aan een autobiografie te zijner tijd. Ik had al eerdere stukken over Van Berkel geschreven, ook die zijn lijkt mij interessant om daarin op te nemen. Ze zullen de de meer feitelijke paragrafen verlevendigen, zo verwacht ik.
De logische vervolgvraag na afronding van deze periode bij Van Berkel is, wat ik ervan heb geleerd, waar het toe heeft geleid. Kortom, wat zijn de observaties?
Ook ik heb een – persoonlijk – verhaal over het Corona-virus. Wat doet het zoal met mij en mijn familie? Hier volgt – in het Engels – mijn relaas dat ik gisteren uitstuurde naar mijn ‘classmates’ uit Lausanne, Zwitserland, waar ik in 1981 studeerde. Van tijd tot tijd houden we elkaar op de hoogte en zo ook bij deze crisis. Vandaar in het Engels. Hier volgt mijn verhaal:
Je kunt wel zeggen dat het corona-virus mij bezig houdt, dit is al de derde blog in een paar weken! Wie houdt het niet bezig, dezer dagen? Het beheerst alles, het nieuws, de talkshows, onze gesprekken, appjes met familie en anderen, het gaat maar door en het gaat ook nog even duren. En dan al die grappen, sommige zijn echt hilarisch!
Het Corona-virus zet ons leven op zijn kop. Het zijn beklemmende tijden. Al een paar weken. De effecten zijn overal te voelen, wereldwijd, dichter bij huis, in alle sectoren en uiteindelijk thuis. Ook ik heb een werkende partner ineens thuis werken en dat is even wennen: normaalgesproken heb ik het rijk alleen. We hebben afspraken gemaakt, zodanig dat zij kan werken, vooral ‘inbellen’ en ‘video conferencing’ en ik toch gewoon mijn gang in het huis kan gaan. Zij trekt zij zich terug in de woonkamer of de slaapkamer.