In de categorie Mijn Werkzame Leven, verschenen reeds eerder verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn allereerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne. Hierna vervolgde ik mijn loopbaan bij Billiton. Dit is nummer 4 in de reeks over mijn verblijf bij Billiton.
Om negen uur vervoeg ik me bij het Dag Centrum van het Haga Ziekenhuis aan De Leyweg in Den Haag. Ik word opgenomen voor een neus-en voorhoofdholte operatie. Ik meld me bij de balie op de twaalfde etage, het zogeheten Dag Centrum. Het is gelukkig makkelijk te vinden. Ze gaan meteen met me aan de slag: mijn bloeddruk wordt gemeten, een ecg scan gemaakt en bloed afgenomen. Ik word naar een bed gebracht, zo’n echt ziekenhuisbed, met allemaal knoppen, stangen en een tv er boven. Ik moet mij verkleden en een speciale ziekenhuis pyjamajas aantrekken, een jasje waar je van voren je armen insteekt en het achter bij de nek moet vastklikken. Ik moet een uurtje wachten, dus lees ik de krant op de iPad, werk mijn journaal bij en lees mijn e-boek. Alles digitaal, zo wil het graag hebben.
Lees verder Operatie geslaagd!
Vorige week liep ik over straat in het centrum van Den Haag en luisterde onbedoeld naar een gesprek van twee boze mensen die ik op dat moment passeerde. Ik hoorde wat ze zeiden, ik kon mij er niet voor afsluiten, totdat ik er voorbij was. Het waren een man en een vrouw. Zij reed in een scootmobiel, hij liep ernaast. Ze waren aan het schelden.
In de rubriek ‘A Near Miss’, een bijna ongeluk. Hier het relaas van een bijna brand…
Toen ik vier jaar oud was, misschien vijf, heb ik het ouderlijk huis bijna in brand gestoken. Dat zat zo: ik was in die dagen vaak vroeg wakker. Mijn kleine zusje, die rond de zes maanden oud geweest zal zijn, sliep doorgaans beneden in de woonkamer in de wandelwagen om te voorkomen, naar ik later hoorde, dat iedereen door haar vroege gehuil wakker zou worden.
In de categorie Mijn Werkzame Leven, verschenen reeds eerder verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn allereerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne. Hierna vervolgde ik mijn loopbaan bij Billiton. Dit is nummer 3 in de reeks over mijn verblijf bij Billiton.
Vandaag weer eens iets waarover ik mij verbaas. Ik heb dat wel vaker en er ook over geblogd. Niet te vaak, hoor, want voor je het weet word je een klager en zo sta ik niet in het leven.
Eerdere gelegenheden waren de kleine cijfers op huizen en vooral op flatgebouwen, die je vanuit de auto helemaal niet kunt lezen en het standbeeld van Nelson Mandela, dat zonder enige aanduiding langs een drukke weg ergens zomaar in Den Haag staat, volkomen verloren.
Dit keer gaat het om een consequentieloze aangelegenheid, niettemin frons ik de wenkbrauwen. Wat is er aan de hand?
Al jaren rijd ik, als ik naar het zuiden ga, over A13. Iedere keer valt mijn oog bij het Kleinpolderplein bij Rotterdam op de reclame aan de linkerkant bovenop het dak van een appartementsgebouw. Het is een reclame van Van Leeuwen buizen uit Zwijndrecht.
In de categorie Mijn werkzame leven:
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, waar ik mijn eerste baan beleefde, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne. Het vervolg gaat over mijn vijfjarige loopbaan bij Billiton. Dit is deel 2. Het eerste deel over Billiton verscheen vorige maand.
Mijn eerste opdracht op het hoofdkantoor van Billiton aan het Louis Couperusplein in Den Haag was het schrijven en met financiële analyses onderbouwen van een zogeheten ‘post mortem’ van een investering in tin winning in Indonesië. Het bedrijf aldaar heette Riau Tin Mining, een nazaat van het bedrijf waar Billiton ooit begin twintigste eeuw op het eiland Billiton met het winnen van tin was begonnen. Nu, zoals het woord al zei, op het eiland Riouw.
In de rubriek over het corona virus – ja het is echt een rubriek aan het worden, dit is al nummer 8 van ‘Corona en zo’! – het volgende: de cijfers zijn weer drastisch gestegen. Gisteren alweer bijna 10.000! de dagen ervoor rond de 9.000.
het vaccineren zou al op 4 januari in het nieuwe jaar van start kunnen gaan, zo liet minister De Jonge van VWS ons onlangs weten. Prompt ontstond verzet tegen die datum (“kan niet”) en kwam er kritiek op (“had-tie nooit mogen (toe)zeggen”). Toch kan het soms nodig zijn een dwingende datum te noemen. Een techniek om mensen in beweging te krijgen.
In de categorie Mijn werkzame leven.
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn eerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne.
Op 1 februari 1982 begon ik aan een nieuw avontuur: ik ging aan de slag bij Shell, op dat moment ‘s werelds grootste bedrijf. Per die datum werd ik direct gedetacheerd (een ‘assignment’ heette dat bij Shell) bij Billiton International Metals, kortweg Billiton, op het hoofdkantoor (Central Office in Shell termen) aan het Louis Couperusplein, hoek Mauritskade in Den Haag. Ik woonde er vlakbij, in het Bezuidenhout, dus lekker op de fiets ernaar toe.