Het is Clinton versus Trump. In Amerika stem je op ‘election day’ op veel meer kandidaten dan alleen de volgende president. Naast de stem op een presidentskandidaat wordt er voor de Senaat gestemd, het Huis van Afgevaardigden, Senaat en Huis van de staat, de gouverneur. Vervolgens stemt men voor de ‘county’ waar ook allerlei officials moeten worden gekozen, waaronder de sheriff. En dan heb je nog de hoofdstad van de county. Daar kies je de ‘mayor’ en vertegenwoordigers in de city council. Misschien vergeet ik er nog een paar, zoals zelfs leden van een schoolbestuur.
Tag archieven: Obama
Trump
Als altijd houdt ook in Nederland de Amerikaanse verkiezingsstrijd de gemoederen bezig. Deze keer is het wel helemaal raak! Overal kun je lezen en horen dat men zich zorgen maakt over de mogelijkheid dat de clown Donald Trump wint. Men is niet zozeer voor Hillary Clinton, zoals acht en vier jaar geleden men hier te lande massaal voor Barack Obama was en ook gebleven, men is vooral tégen Donald Trump.
Verouderd verkiezingssysteem
Ik sluit niet uit dat Trump wint.
Net als met het Brexit referendum zou het ook in de VS wel eens raar kunnen lopen. De VS heeft een volstrekt verouderd verkiezingssysteem, met z’n kiesmannen. Het is al ruim twee eeuwen onveranderd. Ik heb daarover al eens geblogd (zie onderaan). Daardoor verlopen de verkiezingen onvoorspelbaar. Het is in de VS niet zomaar de helft plus één.
Den Haag en de Fred
Den Haag
Ik heb al eens over steden geblogd (zie linkjes onderaan), wereldsteden zoals Londen en Berlijn, het stadsgezicht van Amsterdam, maar nog niet over Den Haag. Laat ik er eens wat over schrijven.
Den Haag, ‘stad met je lege paleizen’, zong Paul van Vliet in 1966 ter gelegenheid van het voorgenomen huwelijk van Prinses Beatrix met Prins Claus. Zij heeft dat ter harte genomen, want ze heeft er jaren gewoond.
Meningen over Donald Trump
Laatst was ik weer eens in de VS, ik reisde samen met een vriend per auto van Washington
DC helemaal naar de Florida Keys. Een ‘roadtrip’. Onderweg interviewden we Amerikanen over wat ze van Donald Trump vonden. De resultaten verrasten. Een aantal die eruit sprongen, vermeld ik hier.
De Confederacy
In North Carolina spraken we met de hotelmanager van ons hotel. Hij was zwart en
onmetelijk dik. Hij beweerde het land te zullen verlaten, als Trump zou worden gekozen. Hij vond Trump een hele slechte ontwikkeling en maakte zich grote zorgen. Ook de Confederacy en zijn Confederate vlag vond hij een belediging aan het adres van alle zwarten en minderheden.
Je suis Charley, het stof is gedaald
Nu het stof is gedaald, kunnen we met wat meer afstand naar de ontstane situatie kijken.
Wat was het doel van de aanslag?
Wat hadden de terroristen bij de aanslagen in Parijs voor ogen? Wat was hun doel?
Als het wraak voor het beledigen van de profeet Mohammed was, is het tegenovergestelde bereikt: vijf miljoen afbeeldingen van de profeet waren een week later wereldwijd het gevolg! Het is net als met Malala: de Pakistaanse Taliban schoten haar een kogel door het hoofd, ze overleefde het wonderbaarlijk en sindsdien is ze de icoon van vrouwenonderdrukking in de moslimwereld, met Nobelprijs voor de Vrede en al. Lees verder Je suis Charley, het stof is gedaald
Live your Dream!
Onlangs nam ik afscheid van mijn bedrijf, een bedrijf actief op pensioenfondsgebied. Sinds april 2014 werk ik er niet langer, na bijna twaalf jaar. Er werd voor mijn afscheid van alles georganiseerd. Afscheid van de klanten, aandeelhouders, commissarissen, enzovoort. Ook nam ik vanzelfsprekend afscheid van mijn collega’s.
Je komt een beroemdheid tegen….
Denk je dat nou ook wel eens? Je ziet een beroemdheid, hij of zij staat gewoon ineens naast je. Neem Paul McCartney. Of een bekende Nederlander, een BN’er. Wat ga je zeggen?
Paul McCartney is een echte beroemdheid. Hem zou ik heel graag tegen komen. Maar wat ga ik zeggen als ik hem ontmoet. Daar kun je je maar beter op voorbereiden. Je wilt een goede indruk maken.
Bij Bekende Nederlanders ligt het wat mij betreft anders. Ik hoef geen Bekende Nederlanders te ontmoeten, laat staan dat ik me zou voorbereiden op wat te zeggen als het zich toch toevalligerwijs zou voordoen. Niet dat ik niet graag eens met bijvoorbeeld Sacha de Boer zou willen praten, maar dat lijkt me een ander onderwerp.
Terug naar Paul McCartney. Als ik hem ontmoet, zo maar toevallig, wat ga ik dan zeggen? Let op: je kunt natuurlijk niets zeggen, hem negeren. Maar als je dat wel wilt, wat zal ik dan zeggen: ‘How are you doing? I love your music, I am so impressed? How was working with John Lennon?’
Nee, dat is te gewoon. Dat soort vragen stelt iedereen. Wat dan wel?
Toen president Obama Nederland bezocht, vanwege de Nucleair Safety Summit in Den Haag, bezocht hij de Nachtwacht in het Rijksmuseum. Hij stond even voor het gebouw bij een groepje scholieren stil. Ze stonden hem schaapachtig aan te kijken. Begrijpelijkerwijs onvoorbereid. Maar er stond een slimme journalist tussen en die vroeg: ‘do you speak some Dutch?’ Goede vraag en goed voorbereid. Er kwam een gesprek op gang.
Dus ik zou ook kunnen vragen: ‘do you speak some Dutch?’ Nee, lijkt me niks in het geval van Sir Paul.
Ik vraag het volgende, als openingszin: ‘how does it feel that all of your songs are still famous, still shining through the generations, for more than fifty years now?’
En volgende vraag: ‘How does it feel that your songs give so many so much comfort?’
Ik voeg er misschien aan toe, dat zijn leven en zijn werk, zijn songs over honderd jaar nog steeds mensen – al of niet met een gebroken hart – zullen troosten en zullen zorgen voor levensvreugde. Hoe bijzonder is dat?
En: hoe voelt het om een nummer te maken dat door een miljard mensen wordt gehoord?
Of: ik heb eens een blog geschreven of hoe het gesprek met jou aan te knopen.
Op deze manier zou het gesprek toch wel op gang moeten kunnen komen.
De Museum Pitch en Obama
Bij De Wereld Draait Door zag ik vorige week een item over musea.
Zoals bekend komt President Obama komt naar Nederland in verband met de Nucleair Security Summit, de Nucleaire Top in het World Forum Den Haag, de komende dagen.
Hij had aangekondigd ook naar Amsterdam te willen. De Museum driehoek werd genoemd, maar algemeen werd aangenomen dat hij naar de Nachtwacht wilde gaan kijken.
Dus had men bij DWDD bedacht om een aantal museum directeuren uit te nodigen met als opdracht een toelichting te geven (te pitchen) op en mee te nemen naar de uitzending, dat hun museum bijzonder maakt en waar Obama niet omheen kan om te gaan zien.
Alleen dat al vind ik bijzonder. Dat ze op dat idee komen. Erg leuk.
Vervolgens zaten daar zes museum directeuren en de week erop weer zes, die allemaal iets bijzonders over hun museum te vertellen hadden.
En dat deden ze op een enorm enthousiasmerende manier en met een enorme bevlogenheid, indrukwekkend. Ik denk dat menig marketeer en leider van een bedrijf daar een voorbeeld aan zou kunnen nemen.Want het effect is zeker dat ik zelf een keer naar een aantal van die musea zal gaan. Zo interessant waren de bijdragen van deze mensen. Of Obama naar deze musea gaat, blijft natuurlijk de vraag. Niet zo heel veel kan immers tegen de Nachtwacht op.
De lijst van musea is indrukwekkend (zie ook de twee linkjes naar dwdd):
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/310936
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/311378– Het Amsterdams Museum, met een achttiende eeuwse pruik;
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/310936
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/311378– Het Amsterdams Museum, met een achttiende eeuwse pruik;
– het Scheepvaart Museum, met een oude kaart uit 1482, dus tien jaar voor de ontdekking van Amerika;
– het Tassen Museum, met een koffer van Prins Bernard en een hutkoffer waarin maar liefst dertig schoenen konden, iets voor Michelle en de twee dochters;
– het Westfries Museum in Hoorn, met het oudste aandeel ter wereld, waarvan ik overigens een replica heb (zie foto);– het Pianola Museum met een echte pianola, een soort voorzet piano;
– het Stedelijk Museum in Alkmaar met poolstokbriefjes van 450 jaar geleden. Destijsd was dat een methode om diplomatie te bedrijven;
– het Prinsenhof in Delft, waar voor het eerst een staatsman – Willem van Oranje – door een handvuurwapen werd vermoord. Dat handvuurwapen had de directeur meegenomen;
– Naturalis in Leiden, met Hawaii vinken, die door toedoen van de Amerikanen niet meer bestaan;
– Museum Speelklok in Utrecht, met een jukebox uit Chicago, uit de tijd van de drooglegging. – Dit apparaat bleek eigenlijk een illegale gokkast te zijn;
– Museum Boerhave in Leiden, met een apparaat waar Madam Curie ROND 1900 radioactiviteit mee probeerde te testen. Radioactiviteit waarmee ze overigens gewoon van Parijs naar Leiden reisde, precies waar deze nucleaire top over gaat, althans over het voorkomen van dit soort reisjes;– Singer Museum, met een schilderij van William Singer;
– het Valkhof in Nijmegen, met een vork die destijds in bezit was van de Franse onderhandelaar, Charles Colbert.
Wat een lijst!
Wat zijn dit voor vragen? Vraag 4 van 6: Wie moet de leider zijn?
In de zomer 2013 viel mijn oog op een terugkerend artikel uit De Volkskrant. Er werden aan verschillende mensen steeds dezelfde zes vragen gesteld. Ik nam mij voor die vragen ook eens beantwoorden. Steeds één per blog.Hier volgt de vierde Volkskrant vraag.
Vraag 4: Wie zou de baas van de wereld moeten zijn?
Wat een woord, baas! In dit verband zou ik eerder van ‘leider’ willen spreken.
Lees verder Wat zijn dit voor vragen? Vraag 4 van 6: Wie moet de leider zijn?
Klokkenluider
Je leest de laatste tijd veel over Edward Snowden. Hij is een klokkenluider die bekend maakte dat Amerikaanse instanties, zoals de CIA en NSA ons burgers, wereldwijd, bekijken, volgen en talloze data verzamelen. Waar naar hun oordeel nodig.
Ook zou er gespioneerd worden. Deze instanties doen dat om op die manier terrorisme op te sporen. Ik las ergens dat men aan de ruwe data die men op deze manier bemachtigt, eigenlijk nog niet zo veel heeft. Het gaat veel meer om het in kaart brengen van netwerken. Als er vervolgens iets verdachts plaatsvindt, kan men onmiddellijk over het relevante netwerk beschikken.Ik ben daar eigenlijk niet zo heel erg ontevreden over. Het is niet zo’n leuk idee dat je activiteiten op bijvoorbeeld Google, via je provider of anderszins op internet gevolgd worden, maar daar staat tegenover dat het mogelijk leidt tot het opsporen van slechteriken. Slechteriken die het niet goed met ons voor hebben. De wereld wordt er dus veiliger door. Wellicht. En zoals zo vaak in het leven: er is een kostprijs. Die kostprijs is een inperking van de privacy. Is dat erg? Ik heb niks te verbergen, ik denk dat ik niet erg interessant ben voor bijvoorbeeld de CIA, net als miljoenen andere burgers. Maar die ene slechterik, die moeten ze eruit halen. Ik hoop dat ze succesvol zijn.
De politici, aangewakkerd door de rellerigheid van journalisten, schreeuwen moord en brand. Neem NOS nieuwslezer, Rob Trip. Alleen al de wijze waarop hij het nieuws voorleest. Hij doet dat op zo’n manier, alsof alles waar hij het over heeft, potentieel een rel zou kunnen opleveren. Daar zitten we toch niet op de wachten?Enfin, er volgen onderzoeken, in verlegenheid gebrachte gezagsdragers en instanties en hun methoden worden openlijk aan de kaak gesteld.
Even terzijde:
Wat Barack Obama zei vond ik wel mooi: de EU boos dat de VS spioneren? Look who is talking!
Het antwoord van de politici en de instanties die onder vuur liggen, zou heel eenvoudig kunnen zijn: wat wilt u? Een veiliger wereld met enige inperking van de privacy of een onveiliger, maar waar we ons exact aan de privacyregels houden. Minimum regels zullen er natuurlijk moeten zijn. Dat spreekt vanzelf. Waar nodig zelfs verankerd in de Grondwet. Maar het is als met een ambulance: als de nood aan de man is, laat iedereen hem door, hij mag zelfs door rood rijden. En iedereen gaat opzij. Er is immers een hoger doel: er moeten levens gered worden!Dat geldt ook voor het opsporen van terroristen en andere slechterikken.