In de rubriek ‘Een Near Miss’ dit keer een geval van een slippartij in de bergen rondom het Meer van Genève.
In 1981 studeerde ik Business Administration aan IMD in Lausanne, Zwitserland. Ik woonde ik in het plaatsje Belmont-sur-Lausanne, op zeshonderd meter hoogte. Diep beneden lag het Meer van Genève. De weg vanuit de stad slingerde zich door het bos met aan de ene kant de berg stijl omhoog en aan de andere kant stijl omlaag, in de richting van het dal diep beneden.
In de categorie Mijn Werkzame Leven, verschenen reeds eerder verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn allereerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne. Hierna vervolgde ik mijn loopbaan bij Billiton. Dit is nummer 3 in de reeks over mijn verblijf bij Billiton.
In de categorie Mijn werkzame leven:
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, waar ik mijn eerste baan beleefde, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne. Het vervolg gaat over mijn vijfjarige loopbaan bij Billiton. Dit is deel 2. Het eerste deel over Billiton verscheen vorige maand.
Mijn eerste opdracht op het hoofdkantoor van Billiton aan het Louis Couperusplein in Den Haag was het schrijven en met financiële analyses onderbouwen van een zogeheten ‘post mortem’ van een investering in tin winning in Indonesië. Het bedrijf aldaar heette Riau Tin Mining, een nazaat van het bedrijf waar Billiton ooit begin twintigste eeuw op het eiland Billiton met het winnen van tin was begonnen. Nu, zoals het woord al zei, op het eiland Riouw.
In de categorie Mijn werkzame leven.
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn eerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne.
Op 1 februari 1982 begon ik aan een nieuw avontuur: ik ging aan de slag bij Shell, op dat moment ‘s werelds grootste bedrijf. Per die datum werd ik direct gedetacheerd (een ‘assignment’ heette dat bij Shell) bij Billiton International Metals, kortweg Billiton, op het hoofdkantoor (Central Office in Shell termen) aan het Louis Couperusplein, hoek Mauritskade in Den Haag. Ik woonde er vlakbij, in het Bezuidenhout, dus lekker op de fiets ernaar toe.
In de categorie ’Mijn werkzame leven’:
Eerder blogde ik al over mijn MBA jaar in Lausanne: over de toelating, over de studie, de modules, de sociale activiteiten eromheen, de partners. Dit keer gaat de blog over het job hunting proces, het sluitstuk van het MBA-jaar.
In de categorie ‘Mijn werkzame leven’
Wat komt er vandaag tot mij? Ik doe mijn ogen dicht en denk. Dezelfde woorden gebruikte Xavier Gilbert, destijds in 1981 de MBA Director van mijn klas: “when you want to solve a business problem, you grab a blank piece of paper and you thínk!” Nooit vergeten. Net als zijn opmerking over onze klacht dat we geen tijd hadden om het weekblad Business Week te lezen: “than you don’t have your priorities straight!”
In de categorie ‘Mijn werkzame leven’
Al eerder beschreef ik dat ik een jaar lang in Lausanne studeerde: ik behaalde er een MBA (master of business administration – een Amerikaanse graad in business). Officieel werd de graad afgegeven door de polytechnische universiteit van Lausanne. Het International Management Development Institute (IMD -zoals het thans heet) was geaccrediteerd aan deze universiteit. Het was 1981, bij het schrijven van deze blog inmiddels bijna veertig jaar geleden.
Ook ik heb een – persoonlijk – verhaal over het Corona-virus. Wat doet het zoal met mij en mijn familie? Hier volgt – in het Engels – mijn relaas dat ik gisteren uitstuurde naar mijn ‘classmates’ uit Lausanne, Zwitserland, waar ik in 1981 studeerde. Van tijd tot tijd houden we elkaar op de hoogte en zo ook bij deze crisis.r Vandaar in het Engels. Hier volgt mijn verhaal:
Toen ik eenmaal als jurist afgestudeerd was, bleek al snel dat ik niets kon, niets wist, naar mijn idee niets van belang deed of toevoegde – waar ik toen werkte (Van Berkel’s Patent) – en ook niet wist wat ik wilde. Ik wist slechts dat ik het bedrijfsleven in wilde en naar het buitenland.
Er deden zich tijdens mijn loopbaan voortdurend loopbaankeuzes voor. Ik vind het leuk om ze eens op een rij te zetten.
Eerst was er de krijgsmacht: In 1974 was ik dienstplichtig officier bij de Cavalerie en men vroeg mij of ik beroeps wilde worden. Ik bedankte. Ik vond de krijgsmacht een conservatieve en beklemmende organisatie.
Vervolgens rondde ik mijn rechtenstudie af. In de voorlaatste fase deden we case studies (in Leiden heette dat ‘practicum’ en ‘privatissimum’) waardoor ik voor het eerst met het echte juridische werk in aanraking kwam. Ik genoot ervan. Ik overwoog er in door te gaan en een een aantal maanden een student-stage bij een advocatenkantoor te lopen. Maar ik besloot de voorkeur aan economische keuzevakken te geven om mij voor een loopbaan in het bedrijfsleven te verbreden en voor te bereiden. Lees verder Loopbaan keuzes (1)