Tag archieven: Management

How Do You Eat The Elephant….? 4 en slot

Of, waarom (veel) (grote) automatiseringsprojecten mislukken

Vierde deel en slot.

ICT1Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis, vroeg ik in de drie vorige blogs af? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een viertal blogs wil ik dat aan u uitleggen. Dit is de vierde en tevens slot.

De voorgaande blogs

In de drie voorgaande blogs beschreef ik de totstandkoming, de start van een automatiseringsproject en de jaren van programmeren en testen.  Lees verder How Do You Eat The Elephant….? 4 en slot

How Do You Eat The Elephant….? 3 van 4

Of, waarom (veel) (grote) automatiseringsprojecten mislukken

Derde deel: misplaatst optimisme

ICT1Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis, vroeg ik in de twee vorige blogs af? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een viertal blogs wil ik dat aan u uitleggen.
Dit is het derde deel: misplaatst optimisme.

In de twee voorgaande blogs beschreef ik de totstandkoming en de start van een automatiseringsproject.

De conclusie van de eerste blog (lees het hier) was dat tijdens de plannenmakerij tot aan de kick-off alles goed verliep.

In de tweede ging (lees het hier) er al van alles fout. Aanpassingen aan het ontwerp kunnen niet meer plaatsvinden (anders krijg je bewegende doelen) maar worden toch gedaan. Er is te weinig tijd om dat wat in fasen wordt opgeleverd te reviewen en men begint op de plannen te uit te lopen. Ook worden delen die verderop in de tijd gepland staan weggeschoven of men besluit ze helemaal niet meer te gaan doen, zoals delen van de programmering en delen van het testen.

De druk wordt steeds hoger

De druk wordt hoger en hoger, want men loopt naar verluidt behoorlijk achter. Iedereen Lees verder How Do You Eat The Elephant….? 3 van 4

How Do You Eat The Elephant….? 2 van 4

Of, waarom (veel) (grote) automatiseringsprojecten mislukken

Tweede deel: bewegende doelen

ICT1Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis, vroeg ik in de vorige blog af? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een aantal blogs wil ik dat aan u uitleggen.
Dit is het tweede deel: bewegende doelen.

In de eerste blog over dit onderwerp ( lees het hier), beschreef ik de plannenmakerij. Een groot automatiseringsproject wordt in de steigers gezet.

Het project gaat van start: het ontwerp is bevroren

Het project is van start gegaan. De eerst mijlpalen worden gehaald, men is binnen budget. Lees verder How Do You Eat The Elephant….? 2 van 4

How Do You Eat The Elephant …..? 1 van 4

Of, waarom (veel) (grote) automatiseringsprojecten mislukken

Eerste deel: de plannen

(Over een week volgt deel twee. In deel vier, slot, volgt het antwoord op de vraag hoe je de olifant op eet)

ICT1Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een aantal blogs wil ik dat aan u proberen uit te leggen.
Dit is het eerste deel: wat er goed gaat.

Lees verder How Do You Eat The Elephant …..? 1 van 4

Houd de zaag scherp!

7-habits-of-highly-happy-people1Tegen het eind van mijn werkzame leven in loondienst ging ik met wat collega’s naar een zogeheten ‘Houd de zaag scherp!’-sessie van het Stephen Covey Instituut in Amersfoort. Stephen Covey is vooral bekend van zijn boek ‘De Zeven Eigenschappen Van Effectief Leiderschap’, kortweg The Seven Habits. Ik heb daar al diverse keren over geblogd, zie de blogs over Stephen Covey, Zijn GedachtengoedDoelen stellenVan Afhankelijk Naar OnafhankelijkDe DoorbraakMoeten Versus KiezenOvertuigingen en Doorbraken. Lees verder Houd de zaag scherp!

Loopbaan keuzes (1)


Labyrinth of Questions Er
deden zich tijdens mijn loopbaan voortdurend loopbaankeuzes voor. Ik vind het leuk om ze eens op een rij te zetten.

Eerst was er de krijgsmacht: In 1974 was ik dienstplichtig officier bij de Cavalerie en men vroeg mij of ik beroeps wilde worden. Ik bedankte. Ik vond de krijgsmacht een conservatieve en beklemmende organisatie.

Vervolgens rondde ik mijn rechtenstudie af. In de voorlaatste fase deden we case studies (in Leiden heette dat ‘practicum’ en ‘privatissimum’) waardoor ik voor het eerst met het echte juridische werk in aanraking kwam. Ik genoot ervan. Ik overwoog er in door te gaan en een een aantal maanden een student-stage bij een advocatenkantoor te lopen. Maar ik besloot de voorkeur aan economische keuzevakken te geven om mij voor een loopbaan in het bedrijfsleven te verbreden en voor te bereiden.  Lees verder Loopbaan keuzes (1)

De boog van de brug (en hoe elke afdeling een bijdrage levert)

Deze dialoog trof ik onlangs aan:
Vraag: welke is de steen waar de brug op rust?
Antwoord: de brug rust niet op de een of andere steen, maar op de lijn van de boog die de stenen vormen.
Vraag: maar waarom heb je het dan over de stenen? Alleen de boog interesseert me maar.
Antwoord: zonder stenen is er geen boog!
Wat een wijze dialoog! Het appelleert sterk aan de algemeen management optiek waarin ik bijna mijn hele werkzame leven lang mee te maken heb gehad.
Want wat was het geval?

Bij de Optiebeurs bijvoorbeeld, deelden we soms een extra honderd gulden aan het personeel uit (een ‘Snip’), een beloning of een bonus, omdat er een record was gebroken of er was iets extra’s gedaan (extra inzet door enorme omzetten als gevolg van heftige koersbewegingen). Steevast riepen de mensen die de handel begeleidden, de zogeheten Order Book Officials, dat ‘die’ mensen van de financiële administratie daar toch zeker geen recht op hadden, op zo’n bonus, want zij hadden immers niets extra’s hoeven te doen. Zij waren het en zij alleen, die hadden bijgedragen aan het behalen van het succes!

De dialoog geeft aan, dat als het om leiderschap en organisaties gaat, alle afdelingen belangrijk zijn en wel éven belangrijk. Allemaal doen ze er toe. Zou er een afdeling niet zijn, ontbreken, dan stort het organisatie bouwwerk – na verloop van tijd – in. Alle afdelingen tezamen, met de mensen daarin, zijn de stenen die als het ware de boog van de brug vormen. Op de boog rust de brug. En de stenen vormen de boog. 

Elke steen telt dus. Er is er niet een belangrijker dan de andere.
Wel zijn sommige stenen(afdelingen) prominenter aanwezig. De middelste stenen, vallen het meeste op, bijvoorbeeld. Zo vallen sommige afdelingen ook meer op: de afdeling verkoop of marketing van een willekeurig bedrijf bijvoorbeeld. Of de afdeling handel in bovengenoemd voorbeeld.

Door die afdelingen worden – zo vertellen ze maar al te graag – de heldendaden op de markt verricht. Daardoor komt de organisatie, het bedrijf verder, zo roepen ze. 
 
Maar als het geld door de bemoeienis van de afdeling debiteuren, nou eens niet binnen kwam? Dan zou het toch echt gauw gebeurd zijn. Of de afdeling administratie, die het allemaal bijhoudt. Zonder hen zouden we niet weten waar we staan, of we wellicht moeten bijsturen. En de afdeling automatisering maakt het allemaal mogelijk, wat ook geldt voor de afdeling HR. Of de afdeling Interne Controle. Zonder de door hen toepgepaste ’trust but verify’ onderzoeken, zouden al gauw vele regels aan laarzen gelapt worden. Chaos is het gevolg. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan.  
Het is duidelijk: alles en iedereen draagt bij aan het resultaat en is dus even belangrijk!

What’s The Problem? Een management techniek

Ruim dertig jaar geleden volgde ik een eenjarige management opleiding in Lausanne aan het Meer van Genève. In Nederland bestonden dat soort langdurige opleidingen (nog) niet. In Amerika waren die toen al sterk in opkomst. In Europa waren er maar vijf steden die zo’n opleiding aanboden.

Welnu, al een van de eerste dagen leerden we hoe we een business probleem konden oplossen. Oh, zul je zeggen, dat is ook wat, we kennen geen problemen, we kennen slechts oplossingen! Ik ben het daar van harte mee eens. Maar dit is niet een vorm van ‘probleemdenken’. Het gaat bij deze vraag om een goede probleemdefinitie, de probleemstelling, als begín van een oplossing.
Wij leerden dat het precies definiëren van het probleem in veel gevallen de oplossing in zich draagt. Als het probleem helder en specifiek was neergezet, we kregen daar les in aan de hand van case studies, dan konden we gaan bepalen waar de oplossing aan moest voldoen. Zo formuleerden we de criteria waaraan de oplossing kon worden getoetst. Goed nadenken! Niet te snel genoegen met slechts een paar criteria nemen! Houd in je achterhoofd dat de criteria niet alle van gelijk gewicht zijn.
 
Als dat gedaan was, bedachten we de alternatieven als oplossing van het probleem. Vaak zie je dat men met twee alternatieven genoegen neemt. Ik heb toen kunnen vaststellen dat er altijd tenminste drie oplossingen zijn! Soms heb je twee hoofdrichtingen en dan vallen daar weer meerdere alternatieven onder.
Neem bijvoorbeeld de volgende probleemstelling: wat gaan we vanavond doen? De alternatieven zijn: 
We blijven thuis, we gaan naar de bioscoop of we gaan ergens heen fietsen. Dat zijn drie alternatieven. Je kunt er ook, wat men in Lausanne noemde, een decision tree van maken en dan blijken er twee hoofdrichtingen te zijn: 
We blijven thuis of we gaan uit. Aan beide richtingen hangen weer alternatieven, bijvoorbeeld bij thuisblijven, we gaan eten – met als alternatieven, zelf koken, laten bezorgen, of we gaan tv kijken – welke programma’s kiezen we. Gaan we uit, wat gaan we dan doen, bijvoorbeeld gaan we naar de bioscoop of gaan we fietsen. Bij de keuze voor bioscoophangen weer keuzes voor films aan vast, bij fietsen, routes, enzovoort, enzovoort. 
Een precies werkje, maar wel ordenend voor de gedachten.
 
Als je weet welke alternatieven er zijn,  benoem je wat in Lausanne werd genoemd, de constraints. Dat zijn de beperkingen of randvoorwaarden waaronder en waarmee we leven en waardoor een alternatief eventueel afvalt. Denk aan bijvoorbeeld geld of wetgeving. Een oplossing zou heel goed kunnen, maar er is onvoldoende budget, of hij is misschien in strijd met de wet. Dan valt hij af. Of, in het voorbeeld hierboven, bepaal je dat regen wellicht een beperking is: als het regent valt het alternatief van uitgaan af. Of je vindt er iets op: een paraplu!
Nu zijn we klaar. Het decision framework staat! Je kunt nu bepalen welke oplossing ‘boven komt drijven’. Bevalt deze toch niet, dan heb je ergens een vergissing gemaakt of een verkeerde weging gedaan.
 
Dus, heb je een business probleem op te lossen dan doe je het volgende: 
you take a clean sheet of paper and you think!

Stephen Covey 4, van af- naar onafhankelijk


In juli van dit jaar werden wij opgeschrikt door het treurige bericht dat Stephen Covey plotseling was overleden. Een val met de fiets is hem noodlottig geworden. Hij werd 79 jaar oud. Daarmee is een groot psycholoog, filosoof, wetenschapper, schrijver, spreker en zakenman van ons heen gegaan. Voor ons leeft zijn gedachtengoed voort. En daar hebben we veel aan. Ik ben hem dankbaar. Hoe ouder ik word, hoe meer ik de wijsheid van zijn gedachtengoed inzie.

Lees verder Stephen Covey 4, van af- naar onafhankelijk

Stephen Covey 3, moeten versus kiezen

Weer eens een keer over het Covey gedachtengoed. We bespraken al eens over overtuigingen en of je daar iets aan kunt doen. Het antwoord was, als je overtuigingen waar zijn, kun je je de vraag stellen of ze in de weg zitten. en als ze inderdaad in de weg zitten, dan is het zinvol er iets aan te doen.

Nu wil ik het over pro-activiteit hebben. Pro-activiteit heeft met kiezen te maken. We hebben een keuze in het leven en dat onderscheidt ons van de dieren. En kiezen, dat doen we voortdurend.
Je zegt bijvoorbeeld tegen jezelf: ik moet nu gaan. Eigenlijk zeg je, ik kies ervoor om te gaan. Ik heb namelijk eerder al besloten dit of dat te gaan doen, ik koosdaarvoor en de consequentie is dan ook dat ik nu moet gaan. Bij het gebruik van moeten hebben we het dus eigenlijk over de consequentie van een eerder besluit.

Lees verder Stephen Covey 3, moeten versus kiezen