Al eerder schreef ik over de bijna ongelukken (near misses) die ik met mijn vader vooral aan boord aan onze zeilboten beleefde. Zie onderaan deze blog voor de verwijslinkjes. Deze keer gaat het over dezelfde zeilvakantie waarbij we eerder al twee near misses hadden meegemaakt. Eén daarvan heb ik reeds aan deze blog toevertrouwd.

The Solent

We voeren naar the Solent, het water tussen het vaste land, de Zuidkust van Engeland en Ilse of Wight. Het zou een tocht van minder dan een halve dag worden, van Littlehampton naar Portsmouth, hadden we berekend. Maar tegen de avond waren we er nog niet. We kwamen tot de conclusie dat we verdwaald waren. Je moet je voorstellen dat we navigeerden op basis van gegist bestek. Er was geen gps, geen elektronische kaart, wel een (papieren) zeekaart en een boek (de pilot) die de route en plaatsen beschreven. Maar  meestal was dit alles  verouderd. We moeten ergens een boei gemist hebben. Een prettig gevoel geeft het niet!

Vuurtoren

We zagen op enig moment een vuurtoren en rondden hem ook, maar de vuurtoren voldeed niet aan de beschrijving van de vuurtoren van Portsmouth, waarnaar we op weg waren. Die vuurtoren was volgens de pilot beschilderd met zwart-witte banen. De toren was we langs voeren was geheel wit. Och, zeiden we tegen elkaar, die is vast overgeschilderd. Dit moet Porthmouth zijn. Maar we zagen geen haveningang. We waren onrust.

Enfin, de dag ging over in de nacht. Dat was ook de nacht dat we bijna op de boei ‘Bridge’ voeren. Mijn vader besloot uit veiligheidsoverwegingen van de kust weg te varen. Ten slotte wisten we niet waar we waren en om eventuele obstakels te vermijden, leek dat een verstandig besluit.

Wacht lopen

We liepen wacht. Bij het eerste ochtendgloren voeren we terug naar de kust in de hoop ons te kunnen oriënteren.
Onder de kust zagen we een jacht voor anker liggen. Het was half zeven. We besloten de mensen te wekken. Na enig tijd verscheen er een verdwaasd, slaperig hoofd. Mijn vader vroeg hem: ‘Sir, we lost our way, can you please tell us where we are on this map?’
De man bestudeerde de kaart en na enige tijd verklaarde hij: ‘you are not on this map!’

St Catherine’s Point

Hij liet ons vervolgens zien waar we wel waren. De desbetreffende kaart hadden we niet eens aan bood! We bleken helemaal  zuidelijk om Ilse of Wight heen gevaren te zijn in plaats van tussen het vaste land en het eiland – The Solent – door. De witte vuurtoren die we gezien hadden, bleek St Catherine’s Point, de zuidkaap van Ilse of Wight te zijn. We waren ten westen van het eiland onder de kust bij het plaatsje Christ Church beland. We kregen een – oude – kaart mee en vertrokken in Oostelijke richting naar de stad Yarmouth aan de westzijde van Isle of Wight. Daar kwamen we een paar uur later aan.

Voor linkjes naar eerdere near misses, klik hier en hier.