Woorden zijn als de kleuren van een schilderij. Het papier is het linnen. Ik gaf in een eerdere blog (klik hier) een paar voorbeelden die ik ontleende aan de film Shadows In The Sun. Over een de beschrijving van de zonsondergang en een stomp in de maag. Ook beschreef ik de branding.
Hier volgen nog een tweetal mooie beschrijvingen:
Over de vrouw - waar de acteur in de film verliefd op is:

'Zonlicht omlijst haar lichaam met een gulden gloed van honigachtig licht. De wind danst zachtjes door haar lange lokken. Haar gezicht is krachtig en trots, met ogen die niet gemakkelijk geheimen prijs geven. Het is een gezicht dat je niet uitdaagt, maar naar je lonkt.'

De schrijver vervolgt:
“Wat bezielde God toen hij de vrouw schiep? Hij wilde waarschijnlijk het feit dat hij mannen had geschapen goed maken, corrigeren. De meeste mannen zijn verschrikkelijke (hij zei: stinkende) holbewoners met slechts één voet buiten het hol. Met de schepping van de vrouw heeft God zichzelf overtroffen. Want wat is er perfecter dan een vrouw? We zien hun halslijn, hun lendenstreek, hun zachte huid, hun borsten in diverse soorten en maten. Wat een pracht!”
“Als ik een vrouw was, zou ik een lesbienne zijn!" reageert de uitgever.

Hier volgen nog een paar one-liners uit de film: “Als je wilt schrijven, zoek dan dat deel in jezelf dat iets te zeggen heeft”. 
En: ”Creatieve mensen/kunstenaars hebben vaak gebrek aan zelfvertrouwen”.

”En deze: “Kunst kies je niet. Het kiest jou”.

Aan het eind van de film volgt een verhaal dat gaat over lotsbeschikking, het verhaal van het vogeltje:

”Er was eens een vogeltje dat zo graag wilde vliegen. Op een dag vloog het heel hoog. Maar het het begon te regenen. Zijn veren werden zo zwaar dat hij door de zwaarte dreigde neer te storten. Hij probeerde te landen en brak daarbij een vleugel. Na verloop van tijd genas het vogeltje. Hij wilde weer gaan vliegen, maar wat het ook probeerde, iets binnenin hem weerhield hem ervan op te stijgen. Dag na dag probeerde hij het, maar zijn angst hield hem aan de grond. Op een dag woei er een harde wind langs het vogeltje en nam hem mee de lucht in. Hij spreidde zijn vleugels en merkte dat hij weer kon vliegen. Welnu, sommigen van ons zijn het vogeltje en sommigen van ons zijn de wind”.

Moraal van het verhaal (ook in de film):

Ieder van ons is voorbestemd om een bepaald pad te bewandelen. Op dit pad ontmoeten we anderen. Door hen te leren kennen, veranderen we hun en onze levens.