Voetballers en hun gebrek aan focus

Verlies aan focus

In een vorige blog had ik het over verschillen tussen het voetbal en hockey. Zie hier de blog ‘wat voetballers van hockeyers kunnen leren’. Dat was naar aanleiding van het WK voor zowel hockey als voetbal. Onze Nederlandse elftallen deden het fantatstisch, zowel mannen als vrouwen (bij hockey). Denk aan de goal van Van Persie!

Ik was gebleven bij de hockeyers die tijdens de wedstrijd niet of nauwelijks tegen de scheidsrechter zeuren. In tegenstelling tot voetballers. Bij hockey geen gezeur, bal neerleggen, vrije slag nemen en doorspelen. Tempo houden. De wedstrijd is daardoor leuker om naar te kijken, er is minder agressie en het is slim. Want er is geen verlies aan focus door al dat gezeur, geprotesteer en opstootjes.  
Wat ik niet begrijp is dat voetbalcoaches hier niet op trainen. Nee, coaches doen precies het tegenovergestelde: ze doen aan het gescheld en geklaag mee. 
Een gemiste kans en wel hierom: bij dit soort dingen geldt: you win some, you loose some. De ene keer heeft de scheidsrechter iets niet gezien of maakt hij anderszins een fout en is het in je voordeel, de andere keer in je nadeel. Ik realiseer me dat daarmee soms een wedstrijd kan worden verloren of gewonnen. Of dat het zelfs consequenties kan hebben om uit een poule te vallen of er juist in te blijven. Of eger nog, dat daardoor een kampioenschap kan worden verloren. Maar het is als een bal op de lat: je bent zo dichtbij! Je laat je er niet door ‘uit het veld slaan’ en gaat door.
Focus
Mijn punt is dat er heel erg veel energie en vooral concentratie door al dat protesteren verloren gaat. De scheids is niet van plan zijn beslissing te herzien, dat leert de ervaring. Op zijn best checkt hij nog wel eens met zijn collega’s langs de lijn. In bijna alle gevallen levert dat geen wijziging op. Als trainer zou je erop moeten toezien, ja er zelfs op moeten trainen, gefocust te blijven. Laat je niet afleiden door dit soort zaken. Voordeel halen uit het onmiddellijk doorspelen. Tempo houden. En vooral geen concentratieverlies oplopen door je bezig te houden met zaken die je niet kunt beïnvloeden. 
Bij hockey zie je dat in de praktijk. En als de beslissing van de scheidsrechter toch eens de spuigaten uitloopt, vraag je in alle rust om een videobeslissing. Dat mag drie keer, meen ik. Het spel wordt er tijdelijk door onderbroken, het publiek wacht in spanning de beslissing af, kijkend naar de beelden. En het tempo is daarna des te hoger. 
Andermaal stel ik vast dat voetballers wat van hockeyers kunnen leren!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *