Tag archieven: Rock ’n Roll

Jesus Christ Superstar

Rond Pasen dit jaar gingen we naar Jesus Christ Superstar. Oorspronkelijk een film, maar later ook als musical uitgevoerd. Eind maart en begin april was de musical uitvoering in AFAS Live, voorheen Heineken Music Hall. Het bijzondere was dat de oorspronkelijke zanger, Ted Neeley, net als in 1973 weer als Jesus figureerde. Hij was duidelijk ouder, veel ouder (45 jaar ouder maar liefst) en z’n stem was misschien wat ijler – je hoort duidelijk dat het iemand is die wat ouder is – maar hij zong weer fantastisch, net als voorheen, ook de hele hoge noten. Op zijn, ik schat, 75ste!

Cassette bandje

Lees verder Jesus Christ Superstar

Elvis, the King of Rock

Ik ben een enorme fan van Elvis Presley. Ik ben dat pas op wat latere leeftijd geworden. Dat dit zo laat kon ontstaan komt simpelweg omdat er in mijn jeugd weinig tot geen Elvis op de radio werd gedraaid. Na 1968 werd het enige dat van Elvis te horen was, gedraaid op Radio Veronica.
In de tijd dat de The Beatles de wereld met beatlemaniabestormden (1963 – 1966), maakte Elvis stompzinnige films, de een nog slechter dan de andere. In 1968 stopte hij daarmee, gedesillusioneerd en kwam terug met de opmerkelijke televisie comeback special. Een buitengewone en bijzondere performance. Een must see. Daarna kwamen er twee hits, In The Ghetto en Suspicious Minds en die werden af en toe op Radio Veronica gedraaid. Na de comeback special trad hij tot zijn dood in 1977 regelmatig op. Daar zijn prachtige dvd’s van. Sommige zijn een weerslag van zijn adembenemende performances. Zie de link naar Suspicious Minds op You Tube: 

http://www.youtube.com/watch?v=SBmAPYkPeYU

Ze zijn om allerlei redenen adembenemend. Te beginnen met Elvis z’n prachtige stem, zuiver, hard en zacht tegelijk en diep. Tijdens een uitzending van de Top 2000 á go go met Mathijs van Nieuwkerk in het een of andere café, werden een aantal uitvoeringen van On Blueberry Hill van onder andere Fats Domino gedraaid. Ook de uitvoering van Elvis kwam langs. Een ‘wouw’ ging door de kroeg!

Daarnaast steelt hij de show. Wervelend. Prachtige bewegingen. Voor vrouwen lijkt mij dat buitengewoon om te zien, zeer sensueel. Voor mannen geldt, als ik voor mezelf spreek, dat het opzwepend is.
Met veel aandacht voor de fans. Dat is nu niet meer voor te stellen. Als je de opname van zijn concerten uit 1970 in Hawaii ziet bijvoorbeeld, dan neemt hij uitgebreid de tijd om van de fans bloemen, zakdoeken en zoenen in ontvangst te nemen. Onvoorstelbaar. Hij zou nu van het podium gesleurd worden!

Een relatief onbekend terrein waar Elvis actief op is geweest, is gospel. Ik heb ergens gelezen dat Elvis na afloop van zijn optredens, zich met zijn band en achtergrondkoor terugtrok en tot diep in de nacht gospels zong. Ook daar zijn cd’s van. Daar moest ik meer van weten. Via iTunes heb ik uiteindelijk wat van die muziek en opnames weten te bemachtigen. In een woord fantastisch! Wat een muziek, rock en gospel vermengd, echt prachtig.

Elvis is helaas veel te vroeg overleden. Hij overleed aan overmatig medicijngebruik. Uppers en downers. Hij werd slechts 42 jaar! Gelukkig leeft zijn muziek voort.

Een linkje van iemand die zo vriendelijk was het in het commentaar te zetten.
http://www.youtube.com/watch?v=yNhO9Sw_OjQ

Paul McCartney, once again

Onlangs schreef ik over Paul McCartney. Over zijn optreden in New York, ter gelegenheid van het openen van het City Field stadium.

En nu (maart 2012) ben ik zelf naar een optreden gegaan. In Ahoy Rooterdam. Dat was een feest! Dat was fantastisch! Daar stond deze bijna 70-jarige rocker te spelen alsof hij 20 was. En hij genoot!

Vooral Beatle-nummers kwamen langs. En een aantal zeer goede Wings-nummers. Ik denk niet dat er een nummer bij was dat ik niet mee kon zingen. Zo dichtbij de Beatles was ik nog nooit geweest. Zoals ooit iemand schreef, bij een andere gelegenheid waarbij Sir Paul optrad, he wrote them, he sang them, how close can you get?
Er zat een tribute aan John Lennon bij, aan George Harrison en vanuit het publiek werd spontaan Yellow Submarine, ooit door Ringo Starr gezongen, gescandeerd.

Voor de liefhebber hierbij een linkje naar het optreden in Ahoy. Met de setlist en wat filmpjes.

http://www.setlist.fm/setlist/paul-mccartney/2012/ahoy-rotterdam-netherlands-7bde3224.html

Paul McCartney, meer dan een rocker!

Ik zag laatst een tv programma over Paul McCartney. Wat is het toch een artiest, wat een rocker! Ik heb zelden meer veelzijdigheid en creativiteit gecombineerd met muzikaliteit gezien. Je herkent zijn stemgeluid wel, maar het is dan weer hard, dan weer zacht, blues, romantisch, rauw, de woorden, de teksten en keiharde rock, allemaal afgewisseld, tientallen jaren lang. Zo kan ik wel doorgaan. Ik doe hem vast tekort. Hij heeft nog talloze ander dingen buiten het zingen om gedaan.

Hij heeft niet alleen klassiekers op zijn naam staan, maar ook klassieke muziek. En nu heeft hij er weer jazz aan toegevoegd. Kisses On The Bottom. In de top 2000 staan veruit de meeste nummers van hem, vanuit zijn rol bij de Beatles, Wings en Paul McCartney als solo zanger met een band. En dat al 50 jaar! De meeste bands laten toch meestal meer van hetzelfde zien en horen. De Stones, Queen, Elvis, Michael Jackson, Abba, Madonna, etc., etc. Stuk voor stuk ook fantastische artiesten en groepen en ik luister er graag naar en van sommige ben ik ook een enorme fan.

Waar het mij bij Paul McCartney om gaat is wat ik hierboven al schreef: veelzijdigheid en creativiteit gecombineerd met muzikaliteit. Het was overigens een optreden waarmee het Stadion in New York ‘City Field’ werd geopend. Het stond op de plaats waar in 1965 de Beatles in het toenmalige Shea Stadium hadden opgetreden en waarbij ze zichzelf niet meer konden horen, vanwege het lawaai van de fans.