Ik ben de boel aan het opruimen. Stapels papier: veel tijdschriften en oude kranten en -knipsels en soms ook boeken die ik al (te) lang bewaar gooi ik weg omdat ik er nooit naar kijk. De conclusie is dat ik ze kennelijk niet belangrijk vind. Toch voelt het niet goed.

Tweestrijd

Dit is de tweestrijd: aan de ene kant het weggooien, waardoor de dingen er niet meer zijn, aan de andere kant wil je ze bewaren. Je kunt je afvragen wat je met al die kranten, die ballast, die rommel moet, als je er niets mee doet.

Vier stapels

Om aan deze tweestrijd tegemoet gekomen is mijn werkwijze als volgt: ik loop door de tijdschriften en knipsels heen en maak vier stapels. De eerste stapel betreft die zaken die echt direct weg kunnen. Geen twijfel, geen spijt.

De tweede stapel zijn de dingen zoals kranten en tijdschriften die echt niet weg kunnen. Ik sleep ze al jaren met me mee met het gevoel dat ze echt een keer gelezen of bekeken gaan worden.

Dan is er de twijfel-stapel: ik twijfel over het nut, wel of niet weggooien. De ’twijfelspullen’ bekijk ik later nog een keer en dan herhaalt zich dezelfde werkwijze.

De vierde stapel gaan over die kranten, tijdschriften en/of boeken die ik meteen eerst nog even snel wil lezen of doorbladeren alvorens ze op een van de stapels terechtkomen, waarschijnlijk de weggooi-stapel.

Na afloop blijft een opgeruimd gevoel over.