Net zo min als van ballet houd ik niet zo van opera. Maar als ik in Wenen ben – en ik ga daar geregeld naar toe voor een nevenactiviteit – grijp ik de gelegenheid toch aan. Ik moest ook deze keer weer een paar dagen naar Wenen en dat is geen straf. Het is een heerlijke stad. Ik heb daar al een over geblogd. Zie het linkje onderaan de blog.

Wenen

Wenen is de stad van de muziek en dus greep ik als gezegd de kans. Dit keer ging ik naar de Staatsoper, een prachtig, eeuwenoud gebouw aan de Ring in het centrum van de stad. Mozart heeft hier zijn opera’s voor de keizer gedirigeerd.

Fidelio

Het stuk dat er speelde heet Fidelio, de enige opera die Beethoven ooit componeerde. Het verhaal gaat werkelijk nergens over – zie hieronder in de NB – zoals zo vaak, maar de kwaliteit van de uitvoering is uitmuntend. Dat bleek ook uit het donderende applaus tussentijds en na afloop. Ook al blijven de mensen tijdens het applaus zitten en vertrekken er een aantal, het duurt en het duurt en het duurt. De spelers kwamen wel zeven of acht keer voor hun buiging en de ontvangst van deze blijk van waardering van het publiek terug. Indrukwekkend!

Klik voor de eerdere blog over Wenen hier.

NB. Fidelio (bron: Wikipedia): De intrige die mogelijk is gebaseerd op een gebeurtenis uit de Franse revolutie,  gaat over de onterechte gevangenschap van Florestan, de echtgenoot van Leonore. Zij tracht hem te bevrijden door zichzelf als man te verkleden en in dienst te treden van Rocco, de gevangenisbewaker van Florestan. Rocco staat onder bevel van Pizarro, de gouverneur van de gevangenis die het toonbeeld is van de door het ancien régime uitgeoefende terreur. Pizarro wil dat Florestan wordt geëxecuteerd voordat Don Fernando, de staatsminister op bezoek komt en tussenbeide kan komen, maar dat wordt verhinderd door Leonore. Wanneer Don Fernando de geschiedenis aanhoort, wordt Florestan vrijgelaten en Pizarro gestraft.