Tag archieven: De Librije

De Librije Experience: verwonderpunten

Ruim een jaar geleden was ik te gast bij de Librije in Zwolle. Een beroemd restaurant en een van de twee restaurants in Nederland dat drie sterren heeft.
Mijn bezoek bestond uit een aantal verwonderpunten: om te beginnen kwam ik rond een uur of zes aan, helemaal uit Den Haag, bijtijds – om vier uur – vertrokken. We zouden om zeven uur met mijn gezelschap aan tafel gaan en je weet niet wat je allemaal onderweg tegenkomt.
Voor de deur aangekomen, bleek er geen parkeergelegenheid te zijn. Verwonderpunt één! Een restaurant van een dergelijke standing zou toch de mensen die met de auto komen, een parkeerplaats moeten bieden. Ik belde ze op en vroeg ze waar ik de auto kon parkeren. Dat kon zo’n vijfhonderd meter verderop, in een parkeergarage naast Librije’s Hotel. Goed, daar zou ik heen rijden. Daarna hadden ze toch wel aan de bar een plaatsje voor me, waar ik even kon wachten op mijn gezelschap, totdat we compleet waren?
Nee dat kon niet, men ging pas om zeven uur open. Dan was ik uiteraard van harte welkom. Tweede verwonderpunt: in het verlengde van het eerste verwonderpunt, kun je verwachten dat mensen van heinde en verre komen, te vroeg zijn en binnen even willen wachten, met een drankje. Ik zei hen dat en ik moet zeggen, daar hadden ze wel een oplossing voor: ze stelden voor dat ik even zou wachten in de tuin van Librije’s hotel.
In de tuin? Het was december en het stormde. Toch maar even gaan kijken. En toen gebeurde het: ik werd door een man in een rokkostuum ontvangen. Hij stelde zich voor als Hans en kondigde aan mijn butler voor de avond te zijn! Ik vertelde hem dat ik alleen maar even langskwam om te wachten en dat ik na één drankje naar het restaurant wilde. Geen enkel probleem, zei hij. U kunt comfortabel in de tuin gaan zitten, die hij mij inmiddels liet zien. De tuin was geheel overdekt en er stonden grote kachels het geheel behaaglijk warm te stoken. Hij voegde er aan toe dat hij mij persoonlijk met de auto bij het restaurant zou afzetten, ik hoefde maar een kik te geven. In de tussentijd kreeg ik een glas rode wijn, van uitstekende kwaliteit en de code voor het draadloos internet. Ik was ondersteboven van deze service. Verwonderpunt drie!
 
Toen het zeven uur was, reed hij een gloednieuwe Mercedes voor, waarin ik achterin plaats nam en waar hij mij als beloofd mee naar het restaurant reed. De wijn hoefde ik niet te betalen. Ik heb het gecheckt: het glas werd ook niet bij de rekening van het restaurant opgeteld.
Een vierde en vijfde verwonderpunt was het feit dat we met z’n zessen aan een veel te klein tafeltje werden gezet. We konden ons nauwelijks bewegen. Desgevraagd werden we wel echter snel verkast naar een ruimte voor ons gezelschap alleen. En vanaf dat moment verliep alles als een wonder: het ene na het andere overheerlijke, sublieme gerecht werd op de meest prachtig vormgegeven schalen, schotels en borden geserveerd. Het was een belévenis. Dus afgezien van de verwonderpunten die op een bijzondere manier werden opgelost, deed het geheel zijn eer aan. 
 
En de prijs? Ook dat was een verwonderpunt!