Tag archieven: Billiton

Nederlandse uitdrukkingen en de Engelse vertaling ervan, deel 1 van 2

In de periode 1982 – 1987 werd ik door werkgever Shell bij dochter Billiton gedetacheerd. Billiton is nog steeds een mijnbouwbedrijf dat zogeheten non-ferro metalen uit de grond haalt (mijnbouw), bewerkt (raffineren en smelten) en verkoopt aan andere industrieën. Denk aan bauxiet (grondstof voor aluminium), tin, lood, koper, zink, nikkel, titanium, enzovoort. Dat even als achtergrond, maar het doet voor deze blog niet zo ter zake.

Deze blog gaat namelijk over Nederlandse uitdrukkingen en de Engelse vertaling ervan. Ik werkte in de financiële organisatie van Billiton International Metals, het hoofdkantoor in Den Haag en rapporteerde aan een Engelsman, Graham Almandras. Hij was aan accountant van het prestigieuze ‘Institute of Chartered Accountants of England and Wales’, de Engelse variant van de Nivra.

Ik kwam met hem gaandeweg over de uitdrukkingen te spreken. Hier volgen er een paar. Sommige zijn algemeen bekend, sommige niet en leveren een bijzondere en leuke kijk op de Engelse taal op. Ik verdeel ze over een paar blogs. Excuses overigens voor het niet uitlijnen van de tekst. In het concept staat het wel allemaal netjes in lijn en onder elkaar. Na het ‘safen’ niet meer.

Het kaf van het koren scheiden  – separate the men from the boys
de lamme leidt de blinde  – the blind leading the blind
de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet  – the pot calling the kettle black
als puntje bij paaltje komt  – when push comes to shove
als er stront aan de knikker komt  – when the shit hits the fan
om de hete brei heen dansen  – beating around the bush
gedane zaken nemen geen keer – no use crying over spilled milk
het ijzer smeden als het heet is – strike the iron while it’s hot
het derde wiel aan de wagen zijn  – to play the goosberry
op het hellend vlak zitten – being on the thin end of the wedge
wie de schoen past, trekke hem aan –  if the cap fits, wear it
die niet waagt, die niet wint  – nothing ventured, nothing gained
vervelend iemand – pain in the neck/pain in the ass
klaar is Kees – Bob’s your uncle
door de zure appel heen bijten – grin and bear it/swallow the bitter pill
wegwezen/het hazepad kiezen – get the flock out of here
Iedere Jan, Piet en Klaas  – Every Tom, Dick and Harry
Jan en Alleman  – Joe Blocks down the road
wat een weer! – the wind’s got a bite of it
het komt met bakken uit de hemel  – it is raining cats and dogs
op de koop toenemen  – take the rough with the smooth
kletspraat  –  goobledeecook
ik zal je eens wat anders vertellen! – that’s a different cattle of fish!
Heb je het tegen mij? –  are you talking to me or chewing a brick?
geen blad voor de mond nemen  – calling a spade a spade (or a fucking shovel)
de puntjes op de ‘i’ zetten – dotting the ‘i’s’ and crossing the ’t’s’
twee vliegen in een klap slaan  – kill two birds with one stone.

Dit is deel 1 van de lijst. Een volgende keer volgt nog een deel.

Londen is een feest!

De eerste keer dat ik in Londen was, was in 1974. We lagen in de zomer met onze zeilboot in Zuid-Oost Engeland en namen vanwege het slechte weer de trein voor een dagje Londen. Mijn vader en ik.
De hele dag heb ik in Londen rondgelopen, helemaal naar de Tower Bridge en terug (dat er een metro was, had niemand mij verteld en ook kwam ik stom genoeg niet op het idee!). Niettemin ben ik blij bovengronds te zijn gebleven zodat ik alles van deze overweldigende stad als het ware kon ‘inademen’.
 
De tweede keer was in 1981 toen ik bij Shell solliciteerde en daarvoor gesommeerd werd naar het hoofdkantoor (Shell Centre) in Londen te komen.
 
Daarna, na bij Shell aangenomen te zijn, zijn er vele, vele keren zowel zakelijk als privé geweest. Als het zakelijk was, was het soms maar voor een dag. Waar ik m’n afspraak ook had en hoe druk het programma ook was, ik liep iedere keer toch ook even een rondje door de Streets Of London, om de wereldse en Londense sfeer met z’n speciale taxi’s en dubbledeckers te proeven.
 
De laatste keer was ik er met dochter Renée in december 2006. Dat was met haar de tweede keer. Zij had net in mei haar eindexamen gehaald en alsof dat niet genoeg was, deed ze tijdens de herfst in drie maanden in Utrecht ook nog eindexamen scheikunde en natuurkunde. Dat was nodig om haar studie te kunnen gaan doen. Als beloning gingen we met z’n tweeën een weekend naar Londen met als speciaal doel de Queen musical, We Will Rock You te gaan zien.
 
Zoals ik al zei, zakelijk en privében ik vele malen geweest. Zakelijk voor Shell en toenmalige ‘dochter’ Billiton. Privé onder andere met de kinderen. Ik nam ze elk apart mee toen ze twaalf waren en voordat ze naar de middelbare school gingen.
We bezochten de gebruikelijke bezienswaardigheden, zoals St. Pauls Cathedral, Piccadily Circus, Buckingham Palace, Covent Garden, The Big Ben, enzovoort. Rijden met de Underground, the tube, naar de beroemde warenhuizen, als Harrods en Fortnum & Mason. Dit laatste was vooral leuk voor mijn dochters want zij wilden vooral shoppen. Met mijn zoon Bart zijn we speciaal naar een aantal voetbal stadions gegaan: Arsenal en Wembley Stadium. Een belevenis!
Ook  zaten er altijd een of twee musicals in het pakket. We bezochten de prachtigste theaters. Ze deden me  denken aan de Koninklijke Schouwburg in Den Haag maar dan gezellig tussen de Engelsen. Zo zijn we naar The Phantom Of The Opera (Her Majesty’s Theatre) gegaan,  Starlight Express (Apollo Victoria), als gezegd, We Will Rock You (Dominium), Mama Mia (Prince of Wales Theatre) en nog een vele andere. Iedere keer was het een feest.
Dat is de conclusie: Londen is een feest!

Face It!

Wel eens onzeker in een bepaalde situatie? Wel eens bang? Lees verder!

Ik werd destijds door mijn werkgever Shell uitgezonden naar Suriname om er voor Billiton te werken. De eerste twee weken was ik nog alleen. Mijn gezin zou later komen.  Ik werd in het guesthouse van het bedrijf ondergebracht en genoot daar ook de maaltijden. 
 
Er logeerde ook een Amerikaan. Hij was onderhoudsmonteur van de enorme draglines waarmee de grond van het oerwoud werd afgegraven om zodoende bij de bauxiet, waar aluminium van gemaakt wordt, te komen.

 

Hij reisde over de hele wereld om deze machines te onderhouden. Hij was  dus buitengewoon bereisd, was overal geweest en had veel ervaring. Ik at iedere avond met hem en we raakten aan de praat.


Gezien zijn ervaring, vroeg ik hem op enig moment hoe om te gaan met moeilijke situaties in het buitenland, vooral in de Derde Wereld en daar waar gevaarlijke en vijandige omgeving zou kunnen ontstaan. In een niet bepaald vriendelijk land dus. Dat begint soms al bij een al te bureaucratische douane. Ik vroeg hem hoe in dat soort landen te handelen. Of, als je daar over straat loopt en je wordt ineens geconfronteerd met een groep mensen die op je af komen en kwaad in de zin hebben, je mogelijk gaan bedreigen. Ik vroeg hem wat hij zou doen. 

Het duurde even voordat hij antwoordde. Hij kwam maar niet to the point. Ik drong aan. Ik vroeg hem voor de laatste maal en zei: ze komen op je af, je bent bang en je ziet geen uitweg, wat doe je dan? Hij antwoordde heel eenvoudig: face it!


Ja dat was het natuurlijk, dat ik daar niet op gekomen was! Kijk het gevaar in de ogen, zie de angst in het gezicht. Wat het ook is, onzekerheid, wantrouwen, ‘face it’ en …. het vervliegt. Je weet wat je te doen staat.
Ik vond het mooi, ik heb het onthouden en ernaar geleefd. 

Ik wens een ieder die dit leest en/of mijn blog wel eens volgt het allerbeste voor 2013!