Vandaag ben ik weer eens de deur uitgegaan om te schrijven. Ik zit bij boekhandel Scheltema aan het Rokin in Amsterdam, een prettige, grote winkel, met allerlei etages. Op de eerste hebben ze een coffeecorner. Daar zit ik nu.

Regenboogtaaltips

Wat komt er tot mij? Iets wat een tijdje geleden in de actualiteit was. Het ‘beste reizigers’ van de ‘regenboogtaaltips’ (alleen dit woord al, hoe verzín je het?). Ik las dat in de krant en ik gruwel. By-the-way, genderneutraal is gekozen tot het irritantste woord van 2017!

Waarschuwing voor de lezer: een stellingname als hierna, bent u niet van mij gewend. Doorgaans ben ik meer van enerzijds/anderzijds.

Verschrikkelijk

Ik vind dat woord en de woorden daaromheen verschrikkelijk. Het zogeheten regenboogtaalgebruik. Het wordt ingegeven door het feit dat een hele kleine minderheid – de genderneutralen noem ik ze maar even voor het gemak – ons hun wil willen opleggen. Ik meen dat het om 0,3% (naar boven afgerond) van de Nederlandse bevolking gaat. Dat zijn slechts 51.000 mensen! Hoe kan zo’n kleine groep de meerderheid zo succesvol zijn wil opleggen?

Ook verschrikkelijk: lhbti

Het hele lhbti begrip vind ik overigens al erg genoeg (waar staat de ‘i’ eigenlijk voor?), laat staan dat ze de meerderheid manipuleren. Iedereen is vrij, moet vooral doen waar hij of zij zin in heeft of juist niet, maar ik wil er niet door worden lastig gevallen. Het levert wel een mooi onderwerp voor een blog op. Dus zo zie je maar weer: elk nadeel hep ze voordeel.

Gender-indentiteit

De gender-identiteit waar sommigen onder ons kennelijk last van hebben en onder gebukt gaan – ze zijn man noch vrouw – is iets dat ze zelf moeten oplossen en wat mij betreft mag dat met medische ingrepen. Nogmaals, dat moeten ze zelf weten, ik zou het niet doen, maar misschien heb ik makkelijk praten. Om voor deze mensen gender-neutrale toiletten in te richten, ons woordgebruik te moeten aanpassen of ze anderszins te moeten ondersteunen, het gaat mij wat ver.

‘Peoplekind’

Dat was met de opkomst van het feminisme anders. In de jaren tachtig moesten we ineens allerlei uitdrukkingen die van oudsher manlijk waren, herzien in neutrale woorden. Zo werden manuren, mensuren, bemanning werd bemensing. Ik ging daarin mee want ik vond het wel een goed idee. En dus riep ik ook voortdurend “mensuren”. Manhattan werd Personhattan. Om dat laatste hebben we natuurlijk hartelijk om gelachen. Inmiddels doen zich dezelfde grappen voor: mankind wordt peoplekind. De Canadese premier Trudeau moest er zijn excuses ervoor aanbieden. Het verschil met nu is dat  we dat toen op verzoek van een nogal grote groep deden: de vrouwen.

Slachtoffergedrag

Nu is dat anders. Ik googelde gender-neutraliteit. Ik las een verhaal in Trouw van iemand die verbouwd was (dat is overigens niet helemaal hetzelfde als genderneutraal) maar wiens ov-kaart nog de andere sekse liet zien. De persoon werd daarop aangesproken, hij/zij werd verdacht van fraude. Het werd een politie-incident. Bij het lezen van zo’n relaas vraag ik mij af wat zo iemand van de wereld verwacht. Je ziet eruit als een vrouw, je stapt in de bus, je ov-kaart zegt dat je man bent. Denkt zo iemand dat de conducteur en/of politie dat begrijpt? Gegeven de fraude die in het openbaar vervoer plaatsvindt? Er is hier sprake van slachtoffergedrag. Zorg dat je niet in dit soort situaties terecht komt.

Hoor je er eindelijk bij

Genderneutralen weten niet naar welke wc ze moeten gaan, die van de jongens of die van de meisjes. Dus gaat de overheid enthousiast aan de slag:  genderneutrale wc’s. Stem op ons, wij lossen problemen op! Maar als iemand zich laat ombouwen en uiteindelijk het gewenste geslacht heeft, gaat die persoon vervolgens toch juichend naar de alsdan voor hem of haar juiste wc? Hoor je er eindelijk bij, wordt het onderscheid opgeheven!

Ik weet het, dit betoog klopt niet helemaal, maar het geeft mijn onbegrip en weigering er iets van te begrijpen weer.