In 1972 ging ik in Leiden studeren. Ik ontmoette een stel vrienden en vijfenveertig jaar later vorig jaar, vierden we ons jubileum. We zien elkaar nog steeds geregeld. Ook vieren we iedere vijf jaar het lustrum. Dit keer dus het negende.
Bier drinken
Bij de start, het ontstaan van de club, reden we achterop een vrachtwagen door Amsterdam, al bier drinkend. We begonnen de dag in café Hesp aan de Amstel. Daarnaast dreef de vrachtwageneigenaar zijn bedrijf. De man luisterde naar de zeker in die tijd welluidende naam: Epstein. Welluidend omdat de even daarvoor overleden beroemde manager van de Beatles, Brian Epstein, ook wel de vijfde Beatle genoemd, ook zo heette. De Amsterdamse Epstein is tot aan zijn dood erelid van de club gebleven.
Terzijde
Terzijde moet ik opmerken dat wij in die tijd hele vriendelijke, nette jongens waren. In geen enkel opzicht te vergelijken met het gebral van nu en vooral niet met de excessen waar je tegenwoordig over leest. Ik wijs deze excessen ten ene male van de hand en ten stelligste af. Ik vind dat er tegen opgetreden dient te worden. Het besmeurt niet alleen mijn herinneringen maar ook de vereniging waar ik en velen met mij zoveel plezier aan beleefd hebben en die mij zoveel gegeven heeft.
Buitenland
Bij vorige lustra gingen we veelal naar buitenlandse locaties. Zo gingen we naar Parijs (1977 – 5 jaar), de Ardennen (1997 – 25 jaar), Lissabon (2002 – 30 jaar), Barcelona (2007 – 35 jaar) en Istanbul (2012 – 40 jaar). Maar dit keer, 45 jaar, bleven we gewoon in Nederland: we gingen naar Maastricht. Wandelen op het plateau rondom het Geuldal en de mergelgroeve – prachtige uitzichten overigens. We hadden een diner in Chateau Neercanne. Ook erg de moeite waard.
De tijd heeft geen vat
Wat opvalt is dat de tijd geen vat op ons lijkt te hebben gehad. Oké, we zijn wat rustiger, drinken duurdere wijnen, genieten, praten over pensioen en kleinkinderen, waar we vroeger altijd over studies, banen en hypotheken spraken. We zien er wat ouder uit, nauwelijks dikker, zijn inmiddels (veel) ouder dan onze vaders die ons destijds in Leiden afleverden. We kennen elkaar zo goed, dat iedereen gewoon zichzelf kan zijn. We zijn gewoon weer 18. Dat maakt het heel ontspannen.