In de reeks A Near Miss, deel 2 van een meerdelig relaas over mijn avontuur op de Atlantische Oceaan en de Golf van Biskaje. De vijftien eerdere blogs over A Near Miss en deel 1 van deze, vind je door de woorden ‘A Near Miss’ in de zoekfunctie te zetten. Hier volgt deel 2 van de zestiende.
In de reeks A Near Miss, dit keer een meerdelig relaas over mijn avonturen op de Atlantische Oceaan en de Golf van Biskaje. De vijftien eerdere blogs over A Near Miss, vind je door de woorden A Near Miss in de zoekfunctie te zetten. Hier volgt deel 1 van de zestiende.
Zoals zoveel zeilers vatte ik de gedachte op over de Atlantische Oceaan naar de Azoren te zeilen en daar volgens de gangbare traditie mijn naam op de kaai van de haven achter te laten en mijn vlag bij Café Sport op te hangen.
Lees verder Een ‘Near Miss’ (16): oceaanzeilen (deel 1)
In de categorie Mijn werkzame Leven vervolg ik mijn loopbaan. Eerdere blogs daarover gingen over mijn tijd bij Shell/ Billiton, de MBA business school IMD in Lausanne en daarvoor over weegschalen fabrikant Van Berkel. Nu is het tijd voor mijn periode bij Shell. Van die periode is dit deel 3.
Mijn periode bij Shell Nederland was een niet zo gelukkige. In meerdere opzichten, ik blogde er al eerder over. Zo vertelde ik dat ik mijn Billiton netwerk kwijt was, weer met schoolverlaters aan de slag moest, er teveel Economische Bureaus in de Shell toren aan het Hofplein in Rotterdam waren en nog een paar zaken, die mij allerminst bevielen. Ik begon ‘om mij heen te kijken’.
Ik eindigde de vorige blog over dit onderwerp met de toezegging iets over het werk op de afdeling zelf te schrijven. Er werd immers ondanks alles ook gewoon gewerkt.
Lees verder Werken bij Shell (3)
In de categorie ‘A near miss’, deze keer weer een avontuur met een auto.
Voor mijn uitzending naar Suriname in 1985 werden al onze spullen verhuisd. Toen alles eenmaal in een container was ingeladen en de vrachtauto de straat uitreed, keek ik hem na met niet zo opbeurende gedachte: zou ik het ooit terug zien? Beste lezer, het ging goed.
Vorig jaar reed ik met de auto naar Zuid-Spanje. Het einddoel was Sevilla, de hoofdstad van de regio Andalusië. Door omstandigheden vertrok ik een paar dagen later van huis dan gepland, wat betekende dat ik de tocht in drie dagen moest doen.
In de rubriek ‘A Near Miss’ dit keer een geval waarbij ik in nachtelijk Beijing verdwaalde.
Gedurende maart 2011 was ik op vakantie in China. In mijn eentje, op bezoek bij een oude vriend die voor zijn werk al een paar jaar in Beijing woonde. Ik blogde er al eens over, in verband met mijn bezoek tijdens die vakantie aan China’s beroemde, voormalige hoofdstad Xian. Tegenwoordig is Xian een toeristische trekpleister vanwege het in de jaren zeventig ontdekte ‘terracotta leger’.
Een jaar of negen á tien zal ik geweest zijn, niet ouder. Het was in ieder geval in de tijd dat wij jongens een club met elkaar als schoolvriendjes hadden. Hoe de club heette, weet ik niet meer. We waren met z’n drieën. Ons doel was speelgoed maken voor de jaarlijkse ‘Grote Bazar’ van de school.
Deel 1 van deze blog ging over de voorbereidingen van onze bruiloft. Hier volgt deel 2. De huwelijksceremonie en het huwelijksdiner dat daarop volgde. Maar eerst was er bij verrassing een vrijgezellenmiddag.
Dit is deel 1 van 2, waarin ik verslag doe van de wijze waarop we tot het besluit om te trouwen zijn gekomen en van de voorbereidingen die we voor de voorgenomen bruiloft troffen.
Het was in het najaar van 2022 dat we ineens besloten te trouwen. En om meteen enige twijfel omtrent de reden die mogelijk opkomt als je zo’n stap (toch) (nog) (maar) (eens) op latere leeftijd zet en zoals een van mijn dochters ook daadwerkelijk had bedacht: nee, geen van ons beiden heeft iets onder de leden! En ze is ook niet zwanger 😉
In de categorie Mijn werkzame Leven gaat de loopbaan verder. Eerdere blogs over mijn loopbaan gingen over mijn tijd bij Billiton, de MBA business school IMD in Lausanne en daarvoor over weegschalen fabrikant Van Berkel. Nu is het tijd voor mijn laatste periode bij Shell. Dit is deel 2.
In deel 1 beschreef ik dat mijn overstap van Billiton naar Shell beleefde als een vergissing. Dat had verschillende redenen. Een tweetal legde ik in de vorige blog al uit: teveel Economische Bureaus, waarvan ik er één leidde en mijn netwerk bij Shell dochter Billiton was in één klap waardeloos. Ik moest opnieuw beginnen. Hier volgen andere redenen van de vergissing.