Tag archieven: Energie

Liefde En Dualiteit, deel 2

Mijn honderdste blog (dit is de honderdenvierde) ging over liefde en dualiteit. Dualiteit gaat over tegenstellingen. Man/vrouw, goed/kwaad, oud/jong, droog/nat, enzovoort. In de blog betoogde ik dat wij hier op aarde zijn om deze tegenstellingen te ervaren om uiteindelijk naar liefde (niet zijnde de de romantische) te groeien. Klik hier voor de eerdere blog over liefde en dualiteit.

Lees verder Liefde En Dualiteit, deel 2

Liefde En Dualiteit, deel 1

Dit is mijn honderdste blog. Ik wil het bij deze gebeurtenis over een niet alledaags onderwerp hebben, of is het misschien juist heel alledaags?
Ik wil het hebben over wat wij als mensen hier op aarde komen doen. Naar mijn mening. Het is een gevoelig onderwerp. Ik wil niemand kwetsen, niemand hoeft hierin mee te gaan. Als je het er niet mee eens bent, vergeet het dan maar weer. Het is ook niet noodzakelijkerwijs de waarheid. Het is wat ik ‘geloof’, hoe ik denk dat het ‘zit’. Oké, hier gaan we.
Alles in het leven draait om liefde. Niet in de romantische zin van het woord, maar in de zin van energie. Dat is wat ik geloof. Wij stammen af van liefdesenergie. Naar mijn idee zit het zo: alles is energie, ook wat wij God noemen. Wij stammen allen van die energie af. Wij komen daar vandaan en keren daar naar terug.
Om liefde te kunnen ervaren dien je het tegenovergestelde te kennen. Het tegenovergestelde is de duistere kant, de duivel, het kwaad, hoe je het noemen wilt. Het is deze dualiteit die wij op aarde als menselijke wezens hebben te leren en te ervaren. Zo worden Adam en Eva, verhalenderwijs, in het paradijs in aanraking gebracht met de boom van de kennis van goed en kwaad. Daar is de dualiteit, de tegenpolen, ontstaan. Ze trekken de wereld in. Niet als straf, zoals de religies ons door de eeuwen heen hebben willen laten geloven en waarin wij zijn opgevoed, maar als leerschool.
Er zijn vanzelfsprekend talloze dualiteiten: dag en nacht, jong en oud, rijke en arm, dik en dun, man en vrouw, jin en yang, enzovoort. Geluk, ongeluk. Ook hier geldt dat je de dag alleen kunt kennen als je weet wat nacht is. Of de betekenis van water als je droogte hebt ervaren.
Zo is het ook met liefde en nogmaals, niet de romantische. Liefde houdt ons ‘draaiende’. Het is energie, maar we kennen het niet, of onvoldoende. Daarom zijn we op aarde. Om liefde te leren.
Maar hoe leer je dat? Dat doe je niet in slechts één leven. Vandaar dat we telkens weer op aarde terugkeren om verder te leren. Dit is overigens ook controversieel.
We komen weer terug om nieuwe opdrachten uit te voeren en om liefde (verder) te leren kennen. We noemen dat reïncarnatie. Iedere keer reïncarneer je in een nieuw lichaam. Iedere keer op een meer ontwikkeld niveau. Als man, als vrouw, rijk, arm, dik, dun, leider, ondergeschikte, graaf of stalknecht,  in allerlei ‘beroepen’ en hoedanigheden. We worden oud of we sterven jong, leven sober of extravagant, enfin er zijn allerlei omstandigheden, zodanig dat we steeds weer met dualiteiten worden geconfronteerd.

De mensen die we ontmoeten, de contacten die we leggen, zijn als het ware het medium waardoor we liefde of het tegenovergestelde leren kennen. Als je iemand kwaad doet, levert dat ‘karma’ op. Dat betekent dat het ooit goed gemaakt moet worden. Dat kan in dit leven, maar ook in een volgend leven. Het oprecht goed maken en van de andere kant het oprecht vergeven, is liefde. Het ‘kwaad’ is ‘de wereld uit’. We zijn gegroeid, wij hebben ons verder ontwikkeld, de mensheid is als geheel verder gebracht. Dat is waar het om gaat, dat is waarom we hier zijn.

Doorstroming verkeer: duurzaam


Valt u dat nou ook op? De stoplichten zitten altijd tegen. Er zijn kruispunten waar je voor staat te wachten en vanuit de andere richting blijven de andere auto’s maar doorrijden. Er komt geen eind aan, zo lijkt het. En als je zelf eens vanuit die richting komt aanrijden, springt het licht binnen de kortste keren op rood.

Of, als je dan eindelijk weer rijdt, moet je binnen de kortste keren verderop weer opnieuw stoppen?  De lichten zijn niet op elkaar afgesteld. En dat zou eigenlijk wel moeten.  Want de hoeveelheid energie die opgebracht moet worden tijdens het optrekken, stoppen en weer opnieuw optrekken, met al die auto’s, is enorm.
Want als ik op de elektronische energiemeter van mijn auto kijk, dan blijkt dat hij bij een rustig gangetje van zeg 100 km per uur, zo’n één op twaalf rijdt, dat wordt uitgedrukt als acht en een halve liter op 100 km: 8,5l/100km. Bij het weer optrekken van de auto, bij een stoplicht dat op groen springt, klimt dit op naar 45l/100km. Dus dan rijdt de auto even bijna één op twee! Daarna zakt dat via bijvoorbeeld 30l/100km naar normale waarden. Zouden de stoplichten beter op elkaar worden afgestemd, dan zou ik langer één op twaalf kunnen rijden en daarmee energie sparen. Minder belastend voor het milieu. Duurzaam dus. Staat hoog in het vaandel van menig gemeenteraadslid.

Maar wat blijkt, doorstroming van het verkeer en daarmee energiezuinig rijden heeft geen politieke prioriteit. Het belangrijkste is de auto uit de stad te weren. De leefbaarheid vergroten, heet dat. Dus worden er talloze maatregelen bedacht om het de automobilist zo lastig mogelijk te maken. 

Behalve niet op elkaar afgestemde stoplichten, het opheffen van parkeerplaatsen, krijgen voetgangers en fietsers op de geváárlijkste plaatsen voorrang (op rotondes bijvoorbeeld), om maar te zwijgen van trams en bussen. Enorme stukken weg liggen er stil er verlaten bij, de trambaan, met ernaast een hele lange file op de enkele baan ernaast. En het staat allemaal te ronken, te vervuilen, door alsmaar te stoppen en op te trekken en dus energie te verspillen. Zeer milieubelastend. Over duurzaamheid en leefbaarheid gesproken!

Als de doelstelling en prioriteit doorstroming van het verkeer zou zijn, zou denk ik iedereen meer tevreden zijn.
De voetganger en de fietser hoeft niet altijd en eenzijdig voorrang te hebben. De stoplichten zijn daar nu op ingesteld, maar iedereen weet dat er geen voetganger of fietser is die zich daar iets van aantrekt. Licht op rood of groen, óf ze zien het niet eens, óf ze kijken of ze door kunnen rijden of lopen. Ze houden zich werkelijk nergens aan. Niet dat dat heel erg is. Het is wel erg als er een auto op een zebra afrijdt en de voetganger vervolgens tergend langzaam over de zebra lopen, zo van, dit is míjn recht, zie jij dat niet, jij vervuilende en energieverspillende automobilist!